Poezja z nagrodami: Pełna krew

W jakich oko­licz­no­ściach powsta­wa­ła nagro­dzo­na książ­ka? 

Książ­ka powsta­wa­ła głów­nie w zim­nym, trud­nym do ogrza­nia domu. Dale­ko od mia­sta.

Jak waż­na w Two­jej twór­czo­ści jest wła­śnie ta książ­ka?

Jest tak samo waż­na, jak inne – doku­men­tu­je pew­ną część moje­go życia.

Czy dzi­siaj ta książ­ka jest wciąż aktu­al­na? Czy wów­czas tra­fi­ła na swój czas?

Nie wiem, czy moje książ­ki moż­na odczy­ty­wać jako aktu­al­ne czy nie­ak­tu­al­ne. Jeśli cho­dzi o zawar­te w niej emo­cje, to pew­nie w jakimś sen­sie jest aktu­al­na. Dla mnie, ponie­waż cza­sem znów prze­ży­wam to, co w niej napi­sa­ne.

Twój ulu­bio­ny wiersz z tej książ­ki i dla­cze­go aku­rat ten?

Myślę, że „Kró­le­stwo”, ponie­waż daje i nie daje nadziei.

Czy otrzy­ma­nie nagro­dy zmie­ni­ło coś w Two­im pisa­niu?  

Raczej nic nie zmie­ni­ło; zawsze gdy zaczy­nam pisać coś nowe­go, wciąż jestem debiu­tan­tem.

Któ­ra nomi­no­wa­na wów­czas książ­ka jest dla Cie­bie waż­na i dla­cze­go? 

Więk­szość ksią­żek, któ­re cenię, do któ­rych powra­cam, nigdy i do nicze­go nie były nomi­no­wa­ne.

Nad czym obec­nie pra­cu­jesz?

Piszę wier­sze takie, jak zwy­kle – o tym, co prze­ży­wam, co prze­ży­łem. Wier­sze, któ­re chcia­ły­by zatrzy­mać czas, ura­to­wać to, co stra­co­ne.