Poezja z nagrodami: Puste noce

W jakich oko­licz­no­ściach powsta­wa­ła nagro­dzo­na książ­ka? 

Powsta­wa­ła w słoń­cu, w trzy mie­sią­ce ostat­nie­go lata. Jej życie pre­na­tal­ne toczy­ło się jed­nak o nie­bo dłu­żej i nie zawsze w słoń­cu.

Jak waż­na w Two­jej twór­czo­ści jest wła­śnie ta książ­ka?

Stan­dar­do­wa odpo­wiedź na takie pyta­nie to pew­nie: naj­waż­niej­sza, bo naj­now­sza. Co mi tam: jest naj­waż­niej­sza.

Czy dzi­siaj ta książ­ka jest wciąż aktu­al­na? Czy wów­czas tra­fi­ła na swój czas?

Nie wiem, nie czy­ta­łem jesz­cze dzi­siej­szych gazet.

Twój ulu­bio­ny wiersz z tej książ­ki i dla­cze­go aku­rat ten?

Wiersz tytu­ło­wy, bo (a) otwie­ra książ­kę, (b) jest dla mnie nie­ty­po­wy, © rymu­je się, (d) jest koły­san­ką do zaśpie­wa­nia, (e) sły­sza­łem, jak czy­ta go w radiu Marek Bień­czyk.

Czy otrzy­ma­nie nagro­dy zmie­ni­ło coś w Two­im pisa­niu?  

Zauwa­ży­łem, że wyraź­nie mi styl wyszla­chet­niał, zbli­ża­jąc się do szczy­to­wych osią­gnięć kocha­nej na całym świe­cie pol­skiej szko­ły poezji.

Któ­ra nomi­no­wa­na wów­czas książ­ka jest dla Cie­bie waż­na i dla­cze­go?  

Wolał­bym powie­dzieć, któ­ra z nie­no­mi­no­wa­nych wów­czas ksią­żek jest dla mnie waż­na. Na przy­kład Pokarm suwe­ren. Z wie­lu powo­dów, któ­re spro­wa­dzić moż­na do jed­ne­go: bo to pod każ­dym wzglę­dem suwe­ren­na książ­ka.

Nad czym obec­nie pra­cu­jesz?

Nad wybo­rem moich prze­kła­dów z poezji anglo­ję­zycz­nej, a będzie ich sto.