Poezja z nagrodami: Rezydencja surykatek

W jakich oko­licz­no­ściach powsta­wa­ła nagro­dzo­na książ­ka?

W zwy­kłych (jak dla mnie). W tzw. życio­wych. Pomię­dzy czymś a czymś innym. Pisa­nie to pra­ca jak każ­da, obce jest mi bre­dze­nie o ide­olo­gii, trau­mach, natchnie­niu i tym podob­nym. Gdy­bym mia­ła głos, mówi­ła­bym; sko­ro mam pió­ro, pozo­sta­je mi pisa­nie.

Jak waż­na w Two­jej twór­czo­ści jest wła­śnie ta książ­ka?

Tak waż­na jak każ­da z pozo­sta­łych; pyta­nie rów­nie wyra­fi­no­wa­ne jak: „któ­re dziec­ko kochasz bar­dziej?” albo „wola­ła­byś miesz­kać z tatu­siem czy z mamu­sią?”. Mogła­bym odpo­wie­dzieć, że na ów czas była naj­waż­niej­sza, bo moc­niej mi towa­rzy­szy­ła. Więc niech tak będzie – każ­da jest waż­na dla swo­ich oko­licz­no­ści.

Czy dzi­siaj ta książ­ka jest wciąż aktu­al­na? Czy wów­czas tra­fi­ła na swój czas?

Mam aktu­al­ny dowód oso­bi­sty i jesz­cze waż­ny pasz­port. Aktu­al­ne bada­nia lekar­skie przedaw­nią się za kil­ka tygo­dni. Aktu­al­ny narze­czo­ny, cóż, kie­dyś mia­łam inne­go. Aktu­al­ne jest tu i teraz, cała tzw. resz­ta jest inwa­riant­na. Cza­sem tra­fia się (powiedz­my, że w czas) z pośli­zgiem, cza­sem z wyprze­dze­niem, ale w ogól­nym roz­ra­chun­ku to nie ma chy­ba aż takie­go zna­cze­nia.

Twój ulu­bio­ny wiersz z tej książ­ki i dla­cze­go aku­rat ten?

Nie mam ulu­bio­nych wier­szy, tak jak nie mam ulu­bio­nych ksią­żek. Może ina­czej – są wier­sze, któ­re lubię czy­tać po cza­sie, sama sobie i publicz­nie, a są takie, któ­rych nie czy­tam, lub sta­ram się nie czy­tać po napi­sa­niu, pra­wie nigdy. W Rezy­den­cji sury­ka­tek są i takie, i takie. Myślę, że czy­tel­nik sam może sobie wybrać, któ­re będą któ­re.

Czy otrzy­ma­nie nagro­dy zmie­ni­ło coś w Two­im pisa­niu?

Nie. Na bez­lud­nej wyspie, mając abso­lut­ną pew­ność, że mój głos nie zosta­nie usły­sza­ny, i tak robi­ła­bym to samo; z tym że pisa­ła­bym na pia­sku. Ukła­da­ła muszel­ki. Lub wysy­ła­ła zna­ki dym­ne w bez­kres oce­anu.

Któ­ra nomi­no­wa­na wów­czas książ­ka jest dla Cie­bie waż­na i dla­cze­go?

Każ­da książ­ka jest waż­na, choć nie każ­da jest potrzeb­na (śmiech). Każ­da opo­wieść jest istot­na, bo potrzeb­na – cho­ciaż­by innym opo­wie­ściom. Ja mia­łam zaszczyt być nomi­no­wa­ną w gro­nie osób, któ­re od lat darzę sza­cun­kiem i przy­jaź­nią. Nie było mowy o rywa­li­za­cji, to był honor sam w sobie. Kto­kol­wiek ze współ­no­mi­no­wa­nych dostał­by wte­dy nagro­dę, był­by to słusz­ny wer­dykt.

Nad czym obec­nie pra­cu­jesz?

Nad zabi­ciem w sobie obrzy­dze­nia do wszel­kie­go typu ankiet (śmiech). A poważ­nie, jeśli cho­dzi o pra­cę twór­czą, to raczej lite­ra­tu­ra wybie­ra mnie, a nie odwrot­nie. Więc sama jestem cie­ka­wa, nad czym obec­nie pra­cu­ję i kie­dy się o tym prze­ko­nam. Jak tyl­ko się dowiem, doło­żę wszel­kich sta­rań, by się tym naj­pierw nacie­szyć, a następ­nie podzie­lić.