Śnieżna zima

Śnieżna zima

drze­wa przy­kry­te śnie­giem
ludzie przy­kry­ci śnie­giem

auta domy
przy­kry­wa śnieg

tro­py kaczek na lodzie

60 łabę­dzi
unio­sło z prze­rę­bli szy­je

ich bukiet na tle
sza­re­go nie­ba

hory­zont coraz niż­szy
coraz węż­sza biel

Widok jest reali­stycz­ny, przed­sta­wia zaśnie­żo­ne ulicz­ki i zamar­z­nię­tą Odrę na Koza­no­wie we Wro­cła­wiu. Licz­ba 60 nie jest dowol­na, szy­je poli­czy­łem dokład­nie. Nie­do­kład­ne nato­miast jest sło­wo „bukiet”, bana­li­zu­je ono widok rze­czy­wi­ście wyjąt­ko­wy. Nie zna­la­złem lep­sze­go okre­śle­nia. Rów­no­wa­gę opo­wie­dzia­ne­mu pej­za­żo­wi zapew­nia­ją dwa prze­ciw­staw­ne kie­run­ki ruchu: jeden w górę, zawar­ty w sło­wie „unio­sło”, dru­gi w dół – jest to ruch pogłę­bia­ją­cy się poprzez dwu­krot­ne uży­cie sło­wa „coraz”. Na tym prze­ciw­sta­wie­niu trzy­ma się – mam nadzie­ję – mój wiersz.