Tamten chłopak z Somy

Pisa­nie Somy i osta­tecz­na redak­cja całej książ­ki wią­za­ła się u mnie z dużym nakła­dem pra­cy – musia­łem poskła­dać w całość tek­sty pisa­ne na prze­strze­ni kil­ku lat i porząd­nie zasta­no­wić się, jak je uło­żyć, by opo­wia­da­ły jakąś histo­rię. Musia­łem zatem od począt­ku uczyć się czy­tać swo­je wier­sze. Czy­tać sie­bie, w tych wier­szach zawar­te­go. W swo­im debiu­cie umie­ści­łem zatem i utwo­ry bar­dzo sta­re („mło­dzień­cze” i „szcze­niac­kie” zara­zem), i te naj­now­sze, któ­re powsta­wa­ły na bie­żą­co. W Somie są więc róż­no­rod­ne tek­sty, lecz każ­dy dla mnie jest waż­ny, bo każ­dy mówi coś o chwi­lach, jakie kie­dyś tam prze­ży­łem. Teraz miło się wra­ca do tam­te­go „pamięt­ni­ka” i znów czy­ta tam­te­go chło­pa­ka, boha­te­ra Somy.