trening fitness (komentarz do wiersza)

fitness

uważ­ność w nad­mia­rze potra­fi być zabój­cza obec­ność
parzy jak bro­dze­nie w szro­nie paru­je stre­fa kom­for­tu
ostat­ni schron ostat­nie scho­rze­nie dal jest bli­ska
a co tu odpy­cha spo­co­na gło­wa w pia­chu na pusty­ni
mroź­ne słoń­ce bia­ły szum w uszach (nie zama­wia­łam
tych dźwię­ków) więc wła­sna nie­szczel­ność nuży potem
kine­ty­ka zbyt mia­ro­we kro­ki wysta­wa­nie u celu zgrzyt
w łok­ciach przy pod­no­sze­niu codzien­nych wybo­rów
puste dyna­mo sil­nik w siłow­ni wysia­da

tre­ning fit­ness (komen­tarz do wier­sza)

ćwi­cze­nie 1 [car­dio]

ma być płyn­nie i w tem­pie – fil­mo­wy mon­taż kolej­ne sło­wa poja­wia­ją się szyb­ko i bez wytchnie­nia gra na dwa fron­ty jed­no sło­wo wystar­czy jako ele­ment dwóch róż­nych fraz dwóch róż­nych rela­cji seman­tycz­nych więc zabój­cza potra­fi być uważ­ność ale i obec­ność więc odpy­cha to co jest tutaj ale i spo­co­na gło­wa więc potem odgry­wa dwie róż­ne role wystę­pu­je jako rze­czow­nik (pot wytwa­rza­ny przez nie­szczel­ne cia­ło) rów­no­cze­śnie będąc przy­słów­kiem okre­śla­ją­cym zmie­nia­ją­cy się czas (potem kine­ty­ka) tekst się spie­szy więc się za nim podą­ża nadą­ża żeby czy­tać trze­ba mieć dobrą kon­dy­cję

ćwi­cze­nie 2 [body­bu­il­ding 0.1]

rzeź­bie­nie syl­wet­ki (gra­ficz­nej) – żad­nych strof żeby nie prze­ry­wać bie­gu żeby tekst się nie zatrzy­my­wał żad­nych zna­ków inter­punk­cyj­nych żeby pły­nął pozby­cie się wyraź­nej śred­niów­ki zabu­rzo­na wer­sy­fi­ka­cja żeby nie dało się łatwo poli­czyć (licze­nie spo­wal­nia)

ćwi­cze­nie 3 [body­bu­il­ding 0.2]

rzeź­bie­nie syl­wet­ki (brzmie­nio­wej) z wyko­rzy­sta­niem instru­men­ta­cji gło­sko­wej (fit­ness stre­fa kom­fort) i ali­te­ra­cji (sil­nik w siłow­ni wysia­da) dzię­ki zesta­wia­niu podob­nych wyra­zów (szron schron scho­rze­nie) by dobrze brzmia­ło lepiej się myli­ło więc bro­dzi się w szro­nie czy w schro­nie czy schron jest ochro­ną czy może scho­rze­niem

ćwi­cze­nie 4 [ćwi­cze­nia z pił­ka­mi]

obraz ode­rwa­ny odbi­ty jak pił­ka jak gło­wa w pia­chu na pusty­ni – resz­ta cia­ła zosta­ła pew­nie zako­pa­na ale wła­ści­wie co nas obcho­dzi resz­ta może nie ma resz­ty jest tyl­ko łysa gło­wa spo­co­na ode­rwa­na od cia­ła wyrwa­na z kon­tek­stu i może cia­ło nie jest tu potrzeb­ne bo prze­cież sama gło­wa sobie dobrze radzi więc nie szko­dzi że wzię­ła się pozor­nie zni­kąd (tak napraw­dę z fil­mu ale w fil­mie rów­nież poja­wia się nagle i zni­kąd) więc gdy ode­tnie się kon­tekst (kor­pus) uda­je się zacho­wać coś istot­niej­sze­go – pier­wot­ne zasko­cze­nie wzmoc­nio­ne przez kon­trast któ­ry pod­kre­śla­ją mroź­ne słoń­ce i bli­ska dal

prze­rwa [w nawia­sie]

chwi­la na oddech w nawia­sie przez moment wiersz nie popę­dza i moż­na by odpo­cząć ale coś prze­szka­dza coś wytrą­ca z ciszy nie pozwa­la się sku­pić bo nadal mimo­wol­ne poszu­ki­wa­nie bodź­ców bez­wol­ne odbie­ra­nie kolej­nych jed­nak wciąż świa­do­mie (nie zama­wia­łam tych dźwię­ków) więc prze­rwa się koń­czy i nie ma wytchnie­nia

ćwi­cze­nie 5 [stret­ching]

roz­cią­ga­nie (słów) odchy­la­nie zna­czeń wysta­wa­nie u celu roz­bi­ja­nie fraz nie­ko­niecz­nie logicz­nych zgrzyt w łok­ciach przy pod­no­sze­niu codzien­nych nie­co­dzien­nych wybo­rów

 ćwi­cze­nie 6 [tre­ning funk­cjo­nal­ny]

nie tyl­ko tem­po i rzeź­ba nie wystar­czy wyłącz­nie obraz i kon­trast – istot­ne jest rów­nież wydo­by­cie zna­cze­nia uchwy­ce­nie tre­ści żeby sło­wa nie prze­pły­wa­ły nie­zau­wa­żo­ne bo jed­nak wła­sna nie­szczel­ność nuży a z puste­go dyna­ma dobrze gdy wyni­ka

 na koniec [kil­ka głę­bo­kich wde­chów]

lubię ćwi­cze­nia nie lubię tre­nin­gów