tylko jedno odbicie

monotypia

sto­isz na gła­zie rzu­co­nym przez lodo­wiec z morza
ucho­dzi pia­sek szu­kasz fil­tru skó­ra topi się z zim­na w oczach
cie­nie krót­kie jak ułam­ki paru­ją dzwo­ny w świą­ty­ni na dywa­nach
atrak­cyj­ne dziew­czy­ny śmie­ją się wpa­trzo­ne w smart­fon szep­czesz
do ucha bia­łej kro­wy – coś w tobie zapi­sa­no – apli­ku­jesz kolo­ry
stro­bo­sko­po­we war­gi w zagłę­bie­niu szyi śli­na ela­stycz­ny popiół
masz nie­bo pod sto­pa­mi

mono­ty­pia (gr. monos – jeden, typos – odbi­cie) – arty­stycz­na tech­ni­ka gra­ficz­na wyróż­nia­ją­ca się tym, że pozwa­la na uzy­ska­nie tyl­ko jed­nej odbit­ki. (…) wyma­ga roz­pro­wa­dze­nia far­by po meta­lo­wej lub szkla­nej powierzch­ni. Następ­nie pra­ca zosta­je odbi­ta na papie­rze za pomo­cą wał­ka, tam­po­nu lub kost­ki. (…) nie­któ­rzy nazy­wa­ją mono­ty­pię tech­ni­ką przy­pad­ku, nato­miast opo­nen­ci ripo­stu­ją, że arty­sta świa­do­mie decy­du­je o gru­bo­ści war­stwy far­by i jej gęsto­ści oraz kie­run­ku pro­wa­dze­nia wał­ka (…).
(źró­dło: Wiki­pe­dia)

– (odbi­cie I) – bał­tyc­kie wybrze­że Esto­nii sku­pi­sko gła­zów polo­dow­co­wych (narzu­to­wych) mała miej­sco­wość zale­d­wie kil­ka domów nie ma pla­ży tyl­ko wąskie pasmo brud­ne­go pia­sku po któ­rym moż­na dojść do dra­bin­ki opar­tej o głaz przy­nie­sio­ny przez lodo­wiec z morza wysta­je na wyso­kość czte­rech albo pię­ciu metrów szcze­ble są sta­bil­ne łatwo moż­na się wdra­pać sta­nąć na pła­skiej powierzch­ni spoj­rzeć w dół na ryt­micz­ny ruch wody na brud­ny pia­sek jest lato świe­ci słoń­ce ale to pół­noc więc nie ma upa­łu tyl­ko chłod­ny wiatr na twa­rzy pokry­tej kre­mem mro­wie­nie czuć zim­no nie jest wyso­ko ale krę­ci się w gło­wie pro­mie­nie rażą trze­ba zamknąć oczy zna­leźć filtr
– (odbi­cie II) – zna­leźć filtr pod powie­ka­mi odtwo­rzyć film pokaz slaj­dów wyświe­tlić mrocz­ki i cie­nie nie­do­koń­czo­ne krót­kie spoj­rze­nie się prze­su­wa w zamknię­tych oczach a mia­ły odpo­cząć nie patrzeć sku­pić się na cie­le dreszcz jesz­cze z tam­tej zimy zacho­wa­ny odgłos z sen­nych mia­ste­czek nie­dziel­ne odde­chy z ust do ust roz­ko­ły­sa­ny dźwięk mia­ro­we ude­rze­nia paro­wa­nie dzwo­nów w świą­ty­ni
– (odbi­cie III) – w świą­ty­ni hin­du­skiej upał na pod­ło­dze kolo­ro­we dywa­ny na nich mło­de dziew­czy­ny ubra­ne w sari wpa­trzo­ne w smart­fo­ny roz­ma­wia­ją żar­tu­ją obok bie­ga­ją dzie­ci przed ołta­rzem kapła­ni skła­da­ją ofia­rę z owo­ców któ­re póź­niej zje­dzą zamiast pary dym z kadzi­dła zamiast dzwo­nów szept do ucha bóstwa – bia­łej kro­wy – wystar­czy powie­dzieć wystar­czy zło­żyć ofia­rę z mle­ka UHT w kar­to­nach z tetra paku wystar­czy
– (odbi­cie IV) – wystar­czy odpa­lić bac­kup – coś w tobie zapi­sa­no – obra­zy w pamię­ci jak pli­ki wgra­ne na dysk wystar­czy odszu­kać wła­ści­wy sko­ja­rzyć bar­wę zna­leźć emo­cję któ­ra włą­czy prąd uru­cho­mi stro­bo­skop oży­wi war­gi w zagłę­bie­niu szyi śli­na jak far­ba roz­la­na na szkle albo na meta­lu i jed­no odbi­cie bo zda­rza się raz więc zawsze tyl­ko jed­no odbi­cie meto­dą prób i błę­dów szu­kasz lep­szych wer­sji cóż jeśli się nie uda
– (odbi­cie V) – nie uda ponow­nie doświad­czyć więc znów się ela­stycz­nie roz­sy­pią kolej­ne mono­ty­pie prze­ży­cia bez powtó­rzeń na raz otwie­rasz oczy spo­glą­dasz w dół i jest: nie­bo pod sto­pa­mi

Dofi­nan­so­wa­no ze środ­ków Mini­stra Kul­tu­ry i Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go pocho­dzą­cych z Fun­du­szu Pro­mo­cji Kul­tu­ry, uzy­ska­nych z dopłat usta­no­wio­nych w grach obję­tych mono­po­lem pań­stwa, zgod­nie z art. 80 ust. 1 usta­wy z dnia 19 listo­pa­da 2009 r. o grach hazar­do­wych