Wiersz dla Andrzeja Franaszka

wiersz dla andrzeja franaszka

gdy­bym mówił języ­ka­mi lap­to­pów i smart­fo­nów,
a czło­wie­czeń­stwa kla­sy­cy­stów bym nie znał,
był­bym jak #hasz­tag brzę­czą­cy, error 404.
gdy­bym nawet login do ludz­kich umy­słów znał,
a przez gąszcz lin­ków, m@łp i cia­ste­czek
nie przedarł się, był­bym jak hasło
do pustych serc brzmią­cy: lza01.
poezja wzru­sza­ją­ca jest
dla ludz­kich umy­słów i serc,
poezja pocie­sze­niem jest
dla ludz­kie­go smut­ku i łez,
poezja wytchnie­niem jest
gdy na ludz­kość pada deszcz.
poezja jest miło­szem,
gdy byłem miło­szem,
mówi­łem jak miłosz,
czu­łem jak miłosz,
myśla­łem jak miłosz,
a kocha­łem jak miłość.

login: milosc
hasło: lza01

Wiersz ten dostał 115 laj­ków na Face­bo­oku. Wiersz ten wziął udział w dys­ku­sji. Wiersz ten wszedł w dia­log. Wiersz ten posta­wił bary­ka­dę i na bary­ka­dzie tej opo­wie­dział o sobie. Wiersz ten wyko­rzy­stu­je pli­ki cookies, a czy­ta­jąc go akcep­tu­jesz poli­ty­kę Inter­ne­tu.