recenzje / ESEJE

Wysokie morza

Adam Poprawa

Recenzja Adama Poprawy książki Puste noce Jerzego Jarniewicza, wydanej nakładem Biura Literackiego 4 grudnia 2017 roku.

Biuro Literackie kup książkę na poezjem.pl

Justy­na, pierw­szy tom Kwar­te­tu alek­san­dryj­skie­go Lawrence’a Dur­rel­la, w ory­gi­na­le zaczy­na się tak: „The sea is high aga­in today, with a thril­ling flush of wind”. Prze­kład nie wyda­je się kwe­stią naj­ła­twiej­szą, zwłasz­cza że to otwar­cie powie­ści. Kło­pot spra­wia już stan sło­nych wód, bo po pol­sku wyso­kie­go morza raczej nie ma. Z wyso­ki­mi zaś fala­mi znik­nie cza­sow­nik, a pierw­sza część zda­nia nie powin­na być rów­no­waż­ni­kiem. Spró­buj­my ina­czej. Na morzu dzi­siaj fale zno­wu są wyso­kie, z przej­mu­ją­cy­mi pory­wa­mi wia­tru. Dziw­ne to przej­ścio­we „z”? U Dur­rel­la opis pogo­dy też skła­da się z odmien­nych bodź­ców, wzro­ko­we­go i ter­micz­ne­go. W każ­dym razie Maria Skib­niew­ska odda­ła ini­cjal­ne zda­nie w ten spo­sób: „Morze jest dzi­siaj zno­wu wzbu­rzo­ne i wiatr dmu­cha nie­po­ko­ją­co”. Tłu­macz­ka zła­go­dzi­ła w ten spo­sób cokol­wiek prze­ła­ma­ną (jak fale!) skład­nię, poza tym przy­wia­ło Skib­niew­skiej tro­chę antro­po­mor­fi­za­cji, zwłasz­cza w dru­giej czę­ści, co gor­sza zaś, jeśli „wiatr dmu­cha nie­po­ko­ją­co”, to robi się tutaj nie tyle nie­spo­koj­nie, ile zabaw­nie.

A Jerzy Jar­nie­wicz, któ­ry zresz­tą pisał kie­dyś o cyklu Dur­rel­la z oka­zji wzno­wie­nia jego prze­kła­du, użył otwie­ra­ją­ce­go zda­nia Skib­niew­skiej w funk­cji mot­ta do Pustych nocy, naj­now­sze­go tomu. Spo­koj­nie chy­ba moż­na zało­żyć, że powo­dem takiej decy­zji nie był podziw dla jako­ści tego frag­men­tu tłu­ma­cze­nia. Jako trans­la­to­log Jar­nie­wicz moc­no pod­kre­śla przy­na­leż­ność prze­kła­du do lite­ra­tu­ry języ­ka doce­lo­we­go, zgod­nie zaś z takim myśle­niem Kwar­tet alek­san­dryj­ski sta­je się dzie­łem lite­ra­tu­ry pol­skiej. Tak więc ruszy­ły poetę raczej auto­no­micz­ne i oso­bli­we walo­ry tego zda­nia. Takie mot­to sta­je się rów­nież meta­ję­zy­ko­wym komen­ta­rzem. Nie idzie tu o słyn­ne stra­ty w prze­kła­dzie, lecz – tak to moż­na tu ująć – o nie­wy­ra­żo­ne w tłu­ma­cze­niu. Sko­ro w innym języ­ku nie uda­ło się pew­nych sen­sów wyra­zić (poja­wi­ły się za to inne, nie­po­żą­da­ne), to namysł trans­la­to­lo­gicz­ny może być rodza­jem powro­tu do tego, co nie­wy­ra­żal­ne.

Dość to pasu­je do sytu­acji wytwo­rzo­nej przez nowy tomik Jar­nie­wi­cza. Owszem, powra­ca tu wie­le zna­nych w tej poezji moty­wów: kul­tu­ra popu­lar­na zapa­mię­ta­na z Peere­lu, deta­le współ­cze­snej kul­tu­ry maso­wej, śla­dy wyda­rzeń spo­łecz­nych, ero­ty­ka, zróż­ni­co­wa­ny język o bar­dzo wyso­kiej (samo)świadomości. To wszyst­ko więc jest – prze­cież da się w Pustych nocach zoba­czyć pew­ne zało­żo­ne polu­zo­wa­nie spój­no­ści – zarów­no w obrę­bie nie­któ­rych poje­dyn­czych tek­stów, jak i cało­ści książ­ki. Osła­bie­nie zaś kon­struk­cyj­nych wią­zań powięk­sza obszar nie­wy­ra­żo­ne­go. Inny­mi sło­wy: wie­le poje­dyn­czych wier­szy w poprzed­nich tomach łatwiej było poskła­dać. Mówiąc o osła­bie­niu wią­zań, myślę o moty­wach i świe­cie przed­sta­wio­nym, nie o pro­zo­dii. Tu Jar­nie­wicz trzy­ma wiersz w moc­nych acz róż­no­rod­nych kar­bach.

Ćśś, ćśś, maleń­ka, noc taka pusta,
Kupię ci na wiatr jedwab­ną chu­s­tę,

A jeśli chu­s­tę wiatr zerwie z gło­wy,
Kupię ci swe­ter prze­ciw­wia­tro­wy,

A jeśli spru­je, porwie się swe­ter,
Kupię ci z dyni zło­tej kare­tę,

A jeśli koń za kare­tą się potknie,
Kupię ci gwiaz­dy w mro­ku za oknem,

A jeśli gwiaz­dy spad­ną stru­dzo­ne,
Dam ci z ich pyłu srebr­ny pier­ścio­nek,

Jeśli pier­ścio­nek pokry­je rdza,
Zosta­ną z nami krew, pot i łza.

To tytu­ło­wy wiersz tomu, wybra­ny przez auto­ra na począ­tek. Jasne, pięk­ny, lirycz­ny, zna­ko­mi­cie pro­wa­dzo­ny. Pro­szę roz­wa­żyć warian­ty akcen­to­we dru­gie­go wer­su: „Kupię ci na wiatr jedwabchustę” z bar­dziej wyrów­na­nym ryt­mem – lub kapi­tal­na, róż­ni­cu­ją­ca pro­klik­ty­ka z poprze­dza­ją­cym cią­giem sylab nie­ak­cen­to­wa­nych: „Kupię ci na wiatr jedwabchustę”. Autor wier­sza ma nie­wąt­pli­wie w miłej pamię­ci Two­ją postać Gre­chu­ty, tę z pra­niem srebr­nych chust, skom­pi­lo­wa­ną z wier­szy Cze­cho­wi­cza i Miciń­skie­go; „gwiaz­dy z mro­ku” sta­no­wią tu zresz­tą alu­zję do W mro­ku gwiazd Miciń­skie­go. Dużo by jesz­cze moż­na o niu­an­sach utwo­ru Puste noce, w każ­dym razie to raczej nie­ty­po­wy wiersz Jar­nie­wi­cza, a jeśli do tego zaczy­na całą książ­kę, to poeta raczej tu uka­zu­je się w sty­li­stycz­nej masce, niż był­by skłon­ny się ujaw­nić czy zama­ni­fe­sto­wać od począt­ku coś wyraź­niej.

Pozo­sta­jąc jed­nak jesz­cze na moment przy cią­gach dźwię­ko­wych: o moc­nych wią­za­niach świad­czą rów­nież nagłe i świet­ne wah­nię­cia lub nawet prze­sko­ki w into­na­cji. Wiersz I’m lovin’ it poin­tu­ją więc rady­kal­nie skró­co­ne wer­sy „śli­macz­ku, / powo­li”, podob­ną nie­spo­dzian­kę spra­wia uchu dopo­wie­dze­nie w koń­ców­ce „Bra­ku miejsc, bile­tów wyprze­da­nych”: „co śle­pi mi / oczy, chwi­la­mi”. Wiersz, i jest to pod wie­lo­ma wzglę­da­mi idea tra­dy­cyj­na, ma być więc dobrze zro­bio­ny.

O ile pamię­tam, nigdy wcze­śniej Jar­nie­wicz nie się­gał tak wyraź­nie do tra­dy­cji Mic­kie­wi­czow­skiej. Tak zatem jeden z wier­szy posia­da tytuł „Dobra­noc ci przez klam­kę”, co oczy­wi­ście jest inter­tek­stem jed­ne­go z Sone­tów ode­skich, inny tytuł to „Nie masz, nie masz Mary­li”, a w „Grach i zaba­wach na świe­żym powie­trzu” mamy „pola wyzła­ca­ne psze­ni­cą”, tak, tak, jak w „Inwo­ka­cji”. Owszem, są to cyta­ty włą­czo­ne w wiersz z mniej­szym czy jaskra­wym dystan­sem, zara­zem jed­nak zbyt czę­sto się w Pustych nocach Mic­kie­wicz poja­wia. Nie po to, rzecz jasna, by uznać Jar­nie­wi­cza za tra­dy­cjo­na­li­stę, wręcz prze­ciw­nie: cyta­cje takie pod­kre­śla­ją tu nie­oczy­wi­stość współ­cze­snych języ­ków poetyc­kich, w tym języ­ka pro­po­no­wa­ne­go przez auto­ra Na dzień dzi­siej­szy i chwi­lę obec­ną.

Spo­ro też w tomie moty­wów wojen­nych. Tych prze­fil­tro­wa­nych przez fil­my zoba­czo­ne w dzie­ciń­stwie – kul­tu­ra maso­wa Pol­ski Ludo­wej spra­wia­ła, że dla dzie­ci w latach sześć­dzie­sią­tych dru­ga woj­na była spra­wą nie­le­d­wie aktu­al­ną, acz­kol­wiek prze­ja­wia­ło się to raczej w zaba­wach i ste­reo­ty­pach. Poja­wia się „Lista strat fil­mu pol­skie­go”, moc­no i podwój­nie iro­nicz­na, bo wyra­że­nie para­fra­zu­je słyn­ne tuż powo­jen­ne wydaw­nic­two Lista strat kul­tu­ry pol­skiej. Ale wska­za­ny też jest „38 rów­no­leż­nik”, wyra­że­nie koja­rzo­ne przede wszyst­kim z powo­jen­ną histo­rią państw kore­ań­skich, co nie nale­ży już do poko­le­nio­wej mito­lo­gii osób uro­dzo­nych w Pol­sce pod koniec lat pięć­dzie­sią­tych.

Do sytu­acji też zde­cy­do­wa­nie wojen­nej odwo­łu­je się sze­reg „krew, pot i łza” z prze­pi­sa­ne­go tu wcze­śniej wier­sza. Jasne, zapi­su­ją­cy tę enu­me­ra­cję Jar­nie­wicz pamię­tał na pew­no o zespo­le jaz­zroc­ko­wym, nie­mniej jest to skró­co­ny cytat – bez zno­ju lub tru­du, zale­ży od tłu­ma­cze­nia – z prze­mó­wie­nia Chur­chil­la, cytu­ją­ce­go zresz­tą w tym miej­scu Joh­na Donne’a; w biblio­gra­fii prze­kła­dów łódz­kie­go poety zna­lazł się rów­nież tom pism poli­ty­ka, na cześć któ­re­go John Len­non, uro­dzo­ny nie­ca­łe pół roku po sław­nej mowie, otrzy­mał dru­gie imię. Poza tym we wspo­mnia­nej „Liście strat fil­mu pol­skie­go”: „Wil­hel­mi poległ w wal­kach o Pomo­rze – ale poza kadrem – zosta­wił chłop­com krew, łzy i czołg”.

Kil­ka tek­stów, tro­chę na modłę nowo­fa­lo­wą, oka­zu­je się grą z języ­kiem praw­ni­czym. Komen­to­wa­ny wypis „Z kodek­su kar­ne­go, wyda­nie szes­na­ste” zamy­ka książ­kę Jar­nie­wi­cza:

Kto wdzie­ra się do cudze­go domu, miesz­ka­nia,
loka­lu, pomiesz­cze­nia albo ogro­dzo­ne­go tere­nu,
albo wbrew żąda­niu oso­by upraw­nio­nej
miej­sca takie­go nie opusz­cza, niech
tu ze mną, poza pra­wem, zosta­nie.

Nato­miast w jed­nym z wier­szy wcze­śniej­szych naj­praw­do­po­dob­niej auto­bio­gra­ficz­ny boha­ter wspo­mi­na lek­cję gra­ma­ty­ki w szko­le, pod­czas któ­rej, jako przy­kład do koniu­ga­cji, zapro­po­no­wał cza­sow­nik „dezer­te­ru­ję”. (Inna rzecz, że w tym wier­szu dezer­cja sta­je się rów­nież języ­kiem miło­snym). Nie zapro­po­nu­ję jedy­nej moż­li­wej figu­ry geo­me­trycz­nej, któ­ra była­by jakimś spo­so­bem uję­cia tomu, widać jed­nak wca­le intry­gu­ją­cy trój­kąt Mic­kie­wicz – woj­na – pra­wo. Pew­nie tak, pew­nie liryk jest dzi­siaj raczej bani­tą niż posta­cią o oczy­wi­stym i nie­kwe­stio­no­wa­nym sta­tu­sie.

Ha! W poetyc­kim liście „27 pię­ter” zna­la­zła się nie­mal sen­ten­cja, wpraw­dzie naru­szo­na prze­rzut­nią, ale jed­nak: „Wier­sze znaj­dą swój czas, twój czas / docze­ka się wier­szy”. Aż mogło­by kusić, żeby zamknąć tym przy­to­cze­niem uwa­gi o nowej książ­ce Jar­nie­wi­cza, ale to (kry­tycz­na) pułap­ka. Bo ta domnie­ma­nie budu­ją­ca kon­sta­ta­cja mówi przede wszyst­kim o nie­przy­sta­wal­no­ści poezji i cza­su.

O autorze

Adam Poprawa

(ur. 1959) – filolog, krytyk literacki i muzyczny, edytor, pisarz. Wydał m.in. monografię Kultura i egzystencja w poezji Jarosława Marka Rymkiewicza (Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1999), zbiór szkiców Formy i afirmacje (Universitas, Kraków 2003), tomy prozatorskie Walce wolne, walce szybkie (WBPiCAK, Poznań 2009), Kobyłka apokalipsy (WBPiCAK, Poznań 2014), zbiór Szykista. Felietony po kulturze (WBPiCAK, Poznań 2020). Przetłumaczył Epifanie Jamesa Joyce’a (Biuro Literackie, Stronie Śląskie 2016). Przygotował poprawioną (odcenzurowaną i uzupełnioną) edycję Pamiętnika z powstania warszawskiego Mirona Białoszewskiego (PIW, Warszawa 2014). Opracował poszerzone wydanie Języka poetyckiego Mirona Białoszewskiego (Ossolineum, Wrocław 2016) oraz tom Odbiorca ubezwłasnowolniony. Teksty o kulturze masowej i popularnej Stanisława Barańczaka (Ossolineum, Wrocław 2017). Jest felietonistą „Nowych Książek”.

Powiązania

Zahaczyła się chwila

recenzje / ESEJE Adam Poprawa

Recen­zja Ada­ma Popra­wy towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki Z dnia robię noc Miro­na Bia­ło­szew­skie­go, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 4 kwiet­nia 2022.

Więcej

Drugi, a dokładnie czwarty Dylan Łobodzińskiego

recenzje / ESEJE Adam Poprawa

Recen­zja Ada­ma Popra­wy towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki Prze­kra­czam Rubi­kon Boba Dyla­na w tłu­ma­cze­niu Fili­pa Łobo­dziń­skie­go, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 18 paź­dzier­ni­ka 2021 roku.

Więcej

W owalu cyklonu, w oku stadionu

recenzje / ESEJE Adam Poprawa

Recen­zja Ada­ma Popra­wy, towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki Puste try­bu­ny, któ­ra uka­za­ła się w Biu­rze Lite­rac­kim 14 czerw­ca 2021 roku.

Więcej

John Lennon ścichapęk

wywiady / o książce Adam Poprawa Filip Łobodziński

Roz­mo­wa Ada­ma Popra­wy z Fili­pem Łobo­dziń­skim, towa­rzy­szą­ca wyda­niu książ­ki Joh­na Len­no­na Prze­stwo­rzo­ne rze­czy, w tłu­ma­cze­niu Fili­pa Łobo­dziń­skie­go, któ­rą uka­za­ła się w Biu­rze Lite­rac­kim 30 listo­pa­da 2020 roku.

Więcej

Poetycka książka trzydziestolecia: nominacja nr 2

debaty / ankiety i podsumowania Adam Poprawa

Głos Ada­ma Popra­wy w deba­cie „Poetyc­ka książ­ka trzy­dzie­sto­le­cia”.

Więcej

Poezja z nagrodami: Po sobie

recenzje / KOMENTARZE Adam Poprawa

Adam Popra­wa, juror Nagro­dy Poetyc­kiej Sile­sius, odpo­wia­da na pyta­nia w ankie­cie doty­czą­cej książ­ki Po sobie Julii Szy­cho­wiak, wyda­nej w for­mie elek­tro­nicz­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 30 maja 2018 roku. Książ­ka uka­zu­je się w ramach akcji „Poezja z nagro­da­mi”.

Więcej

Elementy osnowy pajęczyny

recenzje / ESEJE Adam Poprawa

Recen­zja Ada­ma Popra­wy książ­ki Taran­tu­la Boba Dyla­na w prze­kła­dzie Fili­pa Łobo­dziń­skie­go, wyda­nej nakła­dem Biu­ra Lite­rac­kie­go 15 stycz­nia 2018 roku.

Więcej

Emilia próbuje, ale nie pojmuje

felietony / cykle PISARZY Adam Poprawa

13 odci­nek cyklu „Nie­po­gu­bio­ne afek­ty” autor­stwa Ada­ma Popra­wy.

Więcej

Prosty liryk

wywiady / o książce Adam Poprawa Marcin Sendecki

Roz­mo­wa Ada­ma Popra­wy z Mar­ci­nem Sen­dec­kim, towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki W, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kim w wer­sji papie­ro­wej 27 grud­nia 2016 roku, a w wer­sji elek­tro­nicz­nej 3 lip­ca 2017 roku.

Więcej

Przemyt mroku

recenzje / ESEJE Adam Poprawa

Recen­zja Ada­ma Popra­wy z książ­ki wizyj­na Mar­ty­ny Buli­żań­skiej, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 26 czerw­ca 2017 roku.

Więcej

Pieśni naiwności i dopieszczenia

felietony / cykle PISARZY Adam Poprawa

12 odci­nek cyklu „Nie­po­gu­bio­ne afek­ty” autor­stwa Ada­ma Popra­wy.

Więcej

Historia spóźnionego tytułu

recenzje / KOMENTARZE Adam Poprawa

Autor­ski komen­tarz Ada­ma Popra­wy do prze­kła­du Epi­fa­nii Jame­sa Joyce’a, wyda­nych w Biu­rze Lite­rac­kim w wer­sji papie­ro­wej 23 sierp­nia 2016 roku, a w wer­sji elek­tro­nicz­nej 27 mar­ca 2017 roku.

Więcej

Debiut po debiucie

nagrania / stacja Literatura Różni autorzy

Spo­tka­nia autor­skie „Debiut po debiu­cie” z udzia­łem Ada­ma Popra­wy, Tade­usza Dąbrow­skie­go, Bron­ki Nowic­kiej i Arka­diu­sza Żychliń­skie­go w ramach festi­wa­lu lite­rac­kie­go Sta­cja Lite­ra­tu­ra 21.

Więcej

Profesja afektowanej skromności

felietony / cykle PISARZY Adam Poprawa

11 odci­nek cyklu „Nie­po­gu­bio­ne afek­ty” autor­stwa Ada­ma Popra­wy.

Więcej

Przyziemna metafizyka

wywiady / o książce Adam Poprawa Jerzy Jarniewicz

Roz­mo­wa Jerze­go Jar­nie­wi­cza z Ada­mem Popra­wą, towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki Epi­fa­nie Jame­sa Joyce’a, wyda­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 23 sierp­nia 2016 roku.

Więcej

Niedomknięte arcydzieło

recenzje / ESEJE Adam Poprawa

Frag­ment posło­wia do książ­ki Por­tret arty­sty w wie­ku mło­dzień­czym Jame­sa Joyce’a, wyda­nej w prze­kła­dzie Jerze­go Jar­nie­wi­cza w Biu­rze Lite­rac­kim 30 maja 2016 roku.

Więcej

Czekając na żonę porucznika Columbo

felietony / cykle PISARZY Adam Poprawa

6 odci­nek cyklu „Nie­po­gu­bio­ne afek­ty” autor­stwa Ada­ma Popra­wy.

Więcej

Uroić łezkę w specyficznym klimacie

felietony / cykle PISARZY Adam Poprawa

5 odci­nek cyklu „Nie­po­gu­bio­ne afek­ty” autor­stwa Ada­ma Popra­wy.

Więcej

Kochanka Norwida

recenzje / IMPRESJE Adam Poprawa

Szkic Ada­ma Popra­wy towa­rzy­szą­cy pre­mie­rze książ­ki Kochan­ka Nor­wi­da Euge­niu­sza Tka­czy­szyn-Dyc­kie­go.

Więcej

Wiersze mieszkalne W. H. Audena

recenzje / ESEJE Adam Poprawa

Recen­zja Ada­ma Popra­wy z książ­ki W podzię­ko­wa­niu za sie­dli­sko W.H. Aude­na.

Więcej

Definiując poezje

recenzje / IMPRESJE Adam Poprawa

Esej Ada­ma Popra­wy towa­rzy­szą­cy pre­mie­rze książ­ki zbie­ra­ne, gubio­ne (1960–2010) Kry­sty­ny Miło­będz­kiej.

Więcej

Pięć tez o Tadeuszu Piórze

recenzje / ESEJE Adam Poprawa

Recen­zja Adam Popra­wy z książ­ki O dwa kro­ki stąd Tade­usza Pió­ry.

Więcej

Gdzie indziej jest teraz

recenzje / ESEJE Adam Poprawa

Recen­zja Ada­ma Popra­wy z książ­ki Zapi­sy roz­mów Pio­tra Som­me­ra.

Więcej

Raczej się zbarbaryzowało, ogólnie

debaty / ankiety i podsumowania Adam Poprawa

Głos Ada­ma Popra­wy w deba­cie „Bar­ba­rzyń­cy czy nie? Dwa­dzie­ścia lat po ‘prze­ło­mie’ ”.

Więcej

Skaczemy po górach, czyli rysowanie grubą kreską najważniejszych punktów odniesienia

debaty / ankiety i podsumowania Różni autorzy

Gło­sy Artu­ra Bursz­ty, Pio­tra Czer­niaw­skie­go, Grze­go­rza Jan­ko­wi­cza, Paw­ła Kacz­mar­skie­go, Ada­ma Popra­wy, Bar­to­sza Sadul­skie­go i Prze­my­sła­wa Wit­kow­skie­go w deba­cie „Bar­ba­rzyń­cy czy nie? Dwa­dzie­ścia lat po ‘prze­ło­mie’ ”.

Więcej

Okienne lustra Piotra Sommera

recenzje / ESEJE Adam Poprawa

Recen­zja Ada­ma Popra­wy z książ­ki O krok od nich Pio­tra Som­me­ra.

Więcej

Y=

recenzje / IMPRESJE Adam Poprawa

Recen­zja Ada­ma Popra­wy z książ­ki nauka cho­dze­nia / gehen ler­nen Tade­usza Róże­wi­cza.

Więcej

Puste noce i 100 wierszy wypisanych z języka angielskiego

nagrania / stacja Literatura Dawid Mateusz Jerzy Jarniewicz Karol Maliszewski

Spo­tka­nie wokół ksią­żek Puste noce i 100 wier­szy wypi­sa­nych z języ­ka angiel­skie­go z udzia­łem Jerze­go Jar­nie­wi­cza, Karo­la Mali­szew­skie­go i Dawi­da Mate­usza w ramach festi­wa­lu Sta­cja Lite­ra­tu­ra 23.

Więcej

Poezja z nagrodami: Puste noce

recenzje / KOMENTARZE Jerzy Jarniewicz

Jerzy Jar­nie­wicz odpo­wia­da na pyta­nia w ankie­cie doty­czą­cej książ­ki Puste noce, wyda­nej w wer­sji elek­tro­nicz­nej w Biu­rze Lite­rac­kim 12 wrze­śnia 2018 roku. Książ­ka uka­zu­je się w ramach akcji „Poezja z nagro­da­mi”.

Więcej

Wiersz jest synonimem czasu

wywiady / o książce Anna Adamowicz Jerzy Jarniewicz

Roz­mo­wa Anny Ada­mo­wicz z Jerzym Jar­nie­wi­czem, towa­rzy­szą­ca pre­mie­rze książ­ki Puste noce, wyda­nej nakła­dem Biu­ra Lite­rac­kie­go 4 grud­nia 2017 roku.

Więcej

Zbiegi okoliczności

recenzje / ESEJE Zuzanna Sala

Recen­zja Zuzan­ny Sali książ­ki Puste noce Jerze­go Jar­nie­wi­cza, wyda­nej nakła­dem Biu­ra Lite­rac­kie­go 4 grud­nia 2017 roku.

Więcej

Puste noce (2)

utwory / zapowiedzi książek Jerzy Jarniewicz

Frag­ment zapo­wia­da­ją­cy książ­kę Puste noce Jerze­go Jar­nie­wi­cza, któ­ra uka­że się nakła­dem Biu­ra Lite­rac­kie­go 4 grud­nia 2017 roku.

Więcej

Puste noce (1)

utwory / zapowiedzi książek Jerzy Jarniewicz

Frag­ment zapo­wia­da­ją­cy książ­kę Puste noce Jerze­go Jar­nie­wi­cza, któ­ra uka­że się nakła­dem Biu­ra Lite­rac­kie­go 4 grud­nia 2017 roku.

Więcej