100 wierszy wypisanych z języka angielskiego (1)

Simon Armi­ta­ge

Wiersz

Frank O’Hara leżał otwar­ty na biur­ku,
ja jed­nak się­gną­łem po notes z tele­fo­na­mi.
Nic­ka nie było, Joey był zaję­ty, Jim sie­dział
w kuch­ni i parzył kawę, więc może bym

wpadł. Astrud Gil­ber­to śpie­wa­ła mi
„Bim Bom” w walk­ma­nie fir­my Sony,
a słoń­ce suszy­ło mokre dachów­ki
na dachach. Wsze­dłem bez puka­nia,

nie zdą­żył się ubrać, ani ogo­lić,
do kawy dola­li­śmy szkoc­kiej jego sta­re­go
(była dopie­ro dzie­sią­ta trzy­dzie­ści, ale co tam)
i wzię­li­śmy ze sobą gaze­ty na ganek.

W radiu dawa­li Tal­king Heads. Już mia­łem
powie­dzieć mu coś o pił­ce, kie­dy
on pyta: „Pomo­żesz mi wyrzu­cić z sza­fy
te jej ciu­chy?” „Jasne, Jim – mówię – co tyl­ko”.

Moni­za Alvi

Przyjazd 1946

Sta­tek zacu­mo­wał w Liver­po­olu.
Z okien pocią­gu Tariq przy­glą­dał się
sznu­rom, na któ­rych roz­wie­szo­no pra­nie –
od North West, bez prze­rwy, po Euston.

Dziw­ni ludzie, pomy­ślał,
niby impe­rium, a tu pra­nie,
bie­li­zna w ogród­kach Angli­ków.
Był ponie­dzia­łek, mróz.