Ciemna materia (1)

Pismo

Wasze smycz­ki podą­ża­ją
spa­dzi­stym szla­kiem
stru­mie­ni,

aż po dzi­kie
pukle i kosmy­ki.

Powta­rzać
nie zna­czy chwy­tać.

*
Przy­pa­trz­cie się koli­brom
jakie wystro­jo­ne

i mania­kal­ne
niczym naj­lep­si (lub naj­gor­si)
z was.

Przy­pa­trz­cie się jasne­mu
płyn­ne­mu pogo­to­wiu,
któ­re się w nich gło­si.

*
Z moich list­ków są dzwon­ki
kocz­ki
kubecz­ki płci
pyszał­ko­wa­te, wścib­skie.

Nikt z was
przy całej waszej wpra­wie

nie ma tak wymyśl­nej
koafiu­ry.

Oczytana

Funk­cja samo-nad­zo­ru
każ­dej komór­ki
„wyry­ta w niej wiel­ki­mi zgło­ska­mi”,

uoso­bio­na –
jest oso­bą.

*
„Prze­gląd dnia”
żuty wytrwa­le
przez suro­ga­tów

*
Meta­fo­ra wytwa­rza
sko­ru­pę
pod nią
roz­pa­dli­na
każ­de­go doświad­cze­nia

*
Nastę­pu­je pomiar
przy pomo­cy robo­ta

*
Mat­ka krzy­czy „bra­wo”!
kie­dy on upusz­cza patyk,

„Bra­wo!”
kie­dy idzie w jej kie­run­ku