czas kompost (2)

Centrum handlowe nocą lub bliżej dnia

(za Char­le­sem Bern­ste­inem)

w zaple­czu cen­trum
biał­ko­we demol­ki
w sen­sie świa­do­mo­ści
wżar­tej fana­tycz­nie
w oto­cze­nie dają

uli­ce powle­ka­ne bło­tem
poli­tycz­na tape­ta
obla­złe pla­ka­ty anty
nie wni­kam

gra­fik bla­sza­ka
ham­bur­ger pad thai
małe astro­no­mie
pożar­te o g
ole­jo­wej gra­wi­ta­cji

ze ster­ty śmie­ci wyj­dzie
uzwo­jo­na logi­sty­ka
w strza­ska­nym zaple­czu
mam umysł kar­mią­cy

prze­pra­szam już wni­kam
ni stąd może będzie
w nasłu­chu tych nisz
ludz­kie zowąd

Późna refleksja

1.
my się od cie­bie

wydzie­li­ny

w złym kra­ju

trzesz prosz­ki

się ja ty my

twar­do nie oni

ste­ry­dy my

brył­ki z pamię­ci

naród

mię­śnio­wej

2.
mie­nisz się

kohor­ta wiru­so­wa

lub nią

twór­cza mate­ria ty

nie­re­al

my z cie­bie

wodzi­my

wie­ki wie­ków

popsu­te nar­ra­cje

sole mózgo­we

rzecz sama sobie

ence­fa­lo­dys­gra­fie

Magnetar eschato [1]

1.
jak rów­no­le­głość wier­sza
archi­wi­zu­je do skó­ry
kory i kości
w zapi­sie palo­ne­go tle­nu
adiu­sta­cja nośni­ka
jego nie­czy­ste życie
pró­ba zbo­ru

2.
dru­gie życie wier­sza
two­je życie po życiu
już teraz przy­le­głe
nie­rów­no
brak rów­na­nia
wiersz wła­ści­wy
hoj­na fik­cja
magne­tycz­ne zero
w pró­bie zapi­su

3.
fik­cja gło­su w polu żywa
po życiu już teraz
od kamie­ni do skó­ry i kości
war­kocz błysk magne­tycz­ny
nie­zna­nej pró­by żywy
żrą­cy tra­wi kształt
ci cha­otycz­ny