Historia rozszarpana

Historia rozszarpana

To się zaczę­ło pod wami,
w gnieź­dzie poby­tu kobie­ty roz­ma­wia­ją­cej.

Wzią­łem mój obie­go­wy wzrok i zaczą­łem roz­po­wia­dać myśli nie­zna­nym,
przy­naj­mniej
tak mi się wyda­wa­ło.

Sło­wa powstrzy­mu­ją­ce przed mor­der­stwem
uzna­no za tablicz­ny znak, któ­ry drę­czył mnie pod­czas jed­nej z
przed­mie­sięcz­nych nocy.

***

Ole­ido, jesteś zbyt try­wial­na.
Muszę zrzu­cić na cie­bie głód!
Udła­wisz się nim w cza­sie wysił­ku.

Jestem cie­kaw, czy zosta­niesz final­nie powie­szo­na na dru­cie.

***

Prze­wrót roz­pocz­nie się w minia­tu­rze poko­ju.

Obie­cu­ję to każ­de­mu kciu­ko­wi.
Obie­cu­ję to każ­dej sto­pie.

Wiersz o wędrówce prerzeczywistej

to już jest nie­kom­plet­ne, dzię­ku­ję

Obar­czo­ny echem nie­zli­czo­nych kontr­ar­gu­men­tów wybra­łem dro­gę fali­stą.

Jesz­cze chwi­la, stój­cie cier­pli­wie…

Nastał czas wypro­sto­wa­nej syl­wet­ki! Naprzód!
Para­da suł­ta­na!
Przy­by­waj­cie isto­ty wszel­kiej maści!

***

Wypły­wam na bez­kre­sną głę­bię
z gra­bia­mi w toboł­ku.
Wcho­dzę do ciem­ni­stych kom­na­tek
z lesz­czy­ną w bre­wia­rzu.

Paniu­siu, prze­pra­szam bar­dzo, lecz dosta­łem już czci­god­ną odpo­wiedź przed­wczo­raj.

Modyst­ka rzu­ca kape­lu­szem.
Rzuć moc­niej, moc­niej rzuć!
Traf w mą pod­no­so­wą pla­mę!

Pierw­szy ostrów przed nami,
kolej­ny poja­wi się może za parę­na­ście minut.

Prze­po­wia­da­nie zawsze spra­wia­ło mi wie­le przy­kro­ści.

***

Mój chło­pacz­ku, czy napraw­dę ścią­łeś wło­sy?
Uśmiech znik­nął, a potem roz­po­czął wynu­rzać się z pod­miej­skie­go bajor­ka.
Czo­ło zosta­ło odkry­te.
To nie jest pociesz­na wia­do­mość.

Zbliżając się do centrum

Po wie­lu nie­uda­nych podró­żach nauczy­łem się roz­po­zna­wać bar­wy.

I
Niech pani zacznie się mar­twić o swe śnia­da­nie.
Sym­bo­le drob­niu­sień­kich zło­dzie­jasz­ków
w każ­dej chwi­li mogą je zatruć, zadu­sić, wypa­tro­szyć oraz poka­zać świa­tu bez krę­go­słu­pa.

Dziś niko­mu nie poła­mie­my kości.
Powta­rzam to sobie jak man­trę.

II
Tunel
Obśli­zgłe kafle
Ryt­micz­ne trza­ski
O tak! Tyl­ko minąć jesz­cze sta­rut­kie schod­ki.

III
Witam cie­bie, mój pier­wo­rod­ny!
Skocz­my w kra­iny mąki, zabierz mnie do
prze­ślicz­nej kobie­ty z towa­rem na gło­wie.

Kie­dyś cała ma rodzi­na gra­ła na akor­de­onie.
Tra­dy­cja nie­ste­ty nie prze­trwa­ła do cza­sów teraź­niej­szych.

Potrzeb­ne jest wyna­le­zie­nie nowe­go instru­men­tu.

IV
Jestem!
Dzień dobry!
Cze­mu w zabyt­ko­wej budow­li trą­ci zapa­chem
palą­cej się płach­ty?
Czy mamy skryć się pod sto­łem?

V
Prze­rwa będzie cza­sem leże­nia.
Leże­nia, któ­re­go upra­wia­ją widzo­wie.

W drodze do Adapazarı, w prowincji Sakarya.

Rocz­ni­ca.
Wyglą­da na Kościusz­ko.
O, patrz­cie, tam już pozo­stał tyl­ko ogon, jaki pro­mo­wy.
Czyż nie są to dwie arcy­waż­ne lite­ry z alfa­be­tu mary­na­rza?
Czy tam jesz­cze mil­czą ludzie?

Koń­czy­my pierw­szą fazę w prze­ko­pie, przed dra­bi­ną.
Myśla­łem, że poba­wi­my się tak­że w zjeż­dżal­nię.
Zostań­cie tu, idę prze­ba­dać gma­chy.

Pro­szę pana, niech pój­dzie pan w pra­wo,
pan tra­fi, ja w pana wie­rzę.

Szar­manc­cy dzia­dziu­sie oplu­sku­ją się w płyt­kich jacuz­zi.
Otwo­rzył­bym szkla­ne drzwi, lecz chy­ba nawet na to ktoś mi zabrał ocho­tę.

Ale, pro­szę pana, niech pan zauwa­ży wzór botha
na jed­nej z wej­ścio­wych tka­nin, cięż­ko go zigno­ro­wać, uwie­rzy mi pan.

Któ­rą wybrać? War­stwa por­ta­sków.
Machi­na odle­cia­ła, cóż, będę musiał zacze­kać na następ­ną.
Ile?

***

Dziew­czy­na w robo­tycz­nej pral­ce.
Mia­łem ją ura­to­wać, lecz nie dali­ście mi ani jed­nej sekun­dy
na przy­go­to­wa­nie obra­chun­ku.

Teraz będzie tyl­ko strze­lać ze stóp pło­my­ka­mi ognia.
A, bym zapo­mniał, będzie strze­lać nimi rów­nież z brzu­cha,
z pęp­ka, mówiąc naj­szcze­gól­niej.

Bywa, tak bywa mimo wiel­kiej miło­ści.

Maczugownicy

Maczu­gow­ni­cy masze­ru­ją dnia­mi i noca­mi
po bru­ko­wej kost­ce.
Cza­sa­mi pod­czas prze­rwy uda­ją się nad jezio­ro.
Jedzą gofry.
Gofry jedzą maczu­gow­ni­cy.
Pły­ną kana­łem, lecz to napraw­dę kom­plet­na rzad­kość.
Maczu­gow­ni­cy uwiel­bia­ją wbie­gać po scho­dach na strych.