Inaczej nie będzie (2)

Wieża

pochyl się nade mną
nie­bie­sko­oki podaj mi set­kę
ketre­lu któ­ry mnie zamu­li
a schwy­tam cię za rękę

i będę bło­go­sła­wił two­je imię
wcią­gnę cię na każ­de
wyso­kie pię­tro abyś nie­roz­po­zna­ny
pozo­sta­wał sobą

wcią­gnę cię do sie­bie na to samo
pię­tro żebyś gło­sił rado­sną nowi­nę

[wprowadzę się do ciebie i jak pies]

wpro­wa­dzę się do cie­bie i jak pies
poło­żę obok two­je­go umie­ra­nia
któ­ry ma jed­ne­go pana w śmier­ci
(i w pani tej widzi śmierć

przy­ja­cie­la) powia­dam iż w pani tej
żad­nej dopraw­dy uro­dy widzę śmierć
moje­go przy­ja­cie­la któ­ry tak­że nie grze­szył
uro­dą i miał jed­ne­go pana albo bar­dzo

wie­lu wstyd mówić wąt­pli­wej kon­dy­cji
zatem jak pies poło­żę się obok two­je­go
umie­ra­nia bo zawsze upil­nu­ję tro­chę
świa­tła co gaśnie bez moje­go ścier­wa