Kira wszystko skira

JEDEN.

samo­roz­wój jako bez­sens
wgry­wa­nie w kulecz­ki pla­ce­bo
czę­sto­tli­wo­ści leków

dwa.
nie­ist­nie­ją­ce zagad­nie­nie śmier­ci w spo­łe­czeń­stwie

trzy.
pro­fi­lak­tycz­na mastek­to­mia u córek
pacjen­ta do gabi­ne­tu zapra­sza lekarz

czte­ry.
ope­ra­cja zwę­że­nia żołąd­ka
powi­kła­nia po zmia­nie płci
kosz­ty uzy­ska­nia przy­cho­du

pięć.
brą­ze­ry dla czte­ro­lat­ki

sześć.
wypar­cie zapa­chów cia­ła
kto to wymy­ślił

sie­dem.
mię­so w żłob­kach i przed­szko­lach
nabiał w żłob­kach i przed­szko­lach

osiem.
bez cie­bie jestem nikim
sło­wa któ­re spla­mi­ły cywi­li­za­cję na zawsze

dzie­więć.
czy ist­nie­je inna for­ma czło­wie­ka
niż księż­nicz­ka
do któ­rej oni one mogą dążyć

dzie­sięć.
zakła­dy popraw­cze
gdzie one są

jeden.
dwa.
trzy.
czte­ry.
pięć.
sześć.
sie­dem.
osiem.
dzie­więć.
dzie­sięć.
szu­kam.

dziew­czyn­ki z chi­bok
gdzie one są

teraz?
nie teraz

ja
jebię.
ci co mają gorzej
zawsze mają pierw­szeń­stwo w pła­ka­niu

co jest naj­waż­niej­sze
nic nie jest naj­waż­niej­sze

DZIEŃ Z BISKUPEM

pozo­sta­je jedy­nie się domy­ślać
że dnia z bur­ką w przed­szko­lu
nie będzie

co jest naj­waż­niej­sze
nic nie jest naj­waż­niej­sze

ALE

pró­bo­wa­łam zoba­czyć sie­bie
w prze­my­śle roz­ryw­ko­wym

pró­bo­wa­łam wyko­ny­wać ruchy
nie zaczerp­nię­te z kul­tu­ry

pró­bo­wa­łam udo­wad­niać
nie­obec­ność jest dzie­dzicz­na

pró­bo­wa­łam igno­ro­wać fakt
że tam patrzą za mną tyl­ko ciem­no­skó­rzy męż­czyź­ni
pró­bo­wa­łam się tego wsty­dzić

pró­bo­wa­łam napluć w twarz wykła­dow­cy
któ­ry w pierw­szej kla­sie powie­dział czar­ni śmier­dzą
wie bo gra z nimi w pił­kę

pró­bo­wa­łam wyra­zić umiar­ko­wa­ny sprze­ciw
wobec stwier­dze­nia już tyl­ko pra­ga jest euro­pej­ska
bo mniej czar­nia­wa

pró­bo­wa­łam mieć jakąś reflek­sję gdy foto­graf krzy­czał
wię­cej anar­chii we wło­sach
o moich wło­sach

pró­bo­wa­łam wyszep­tać nie podo­ba­ją się
wło­sy w ustach? to wypier­da­lać

pró­bo­wa­łam nie pła­kać
kie­dy nazy­wa­łam pod­wład­nych skur­wy­sy­na­mi

eks­cy­to­wać się moim życiem
tak jak eks­cy­tu­ją się nim inni

być jak inni
nie być jak inni

pró­bo­wa­łam pobła­żać męż­czy­znom
zawsze byłam po ich stro­nie

pró­bo­wa­łam pobła­żać kobie­tom
zawsze byłam po ich stro­nie

nie trzy­mać się za pierś
w miej­scach publicz­nych

ale

funk­cjo­na­riusz zatrzy­mał mnie na czer­wo­nym zapy­tał
dla­cze­go pani smut­no
dla­cze­go pani pła­cze

pró­bo­wa­łam się śmiać
i się nie śmiać kie­dy za mną krzy­cze­li

kira wszyst­ko ski­ra
kira wszyst­ko ski­ra

co jest naj­waż­niej­sze
nic nie jest naj­waż­niej­sze

KURZ

zamia­tać
łok­ciem

co jest naj­waż­niej­sze
nic nie jest naj­waż­niej­sze

MATKI MATKI

czu­wam przy zwło­kach mat­ki mat­ki
zamie­rzam umrzeć meto­dą rzu­co­nych kotów
w wor­ku
o ścia­nę
ale życie nie jest łaska­we
[tak jak to]
aiki­do dla pań
styl lata­ją­cej kuli i dźwi­gnia
brzy­dzi mnie dewa­sta­cja

wiel­kie dzię­ki że bóg raczył spu­ścić
łaskę prze­ba­cze­nia na two­ją mat­kę
prze­ry­wa kuzyn­ka lid­ka

zbli­ża się noc kon­fe­sjo­na­łów

moja mama mówi
pępo­wi­nę odci­na się dwa razy
od dziec­ka
i od rodzi­ca

moja bra­to­wa mówi
spo­ty­ka­my się rzad­ko i to mi odpo­wia­da
tak napi­sze­my na two­im nagrob­ku

co jest naj­waż­niej­sze
nic nie jest naj­waż­niej­sze