Kryptodom (1)

sienna

co ty na to żeby się prze­krę­cić
pyta mnie traw­ka zoba­czyć mój korzeń
ssać od spodu bul­wę wpusz­czać w sie­bie kłą­cze
ale ja chcę prze­trwać odpo­wia­dam źdźbeł­ku
jak się wyni­cu­ję oczy mi zmęt­nie­ją
i nic nie zoba­czę a będzie się dzia­ło
a sły­sza­łaś może odpo­wia­da traw­ka
miesz­ka w two­ich kisz­kach mała czar­na skrzyn­ka
kie­dy przyj­dzie pora zamie­ni cię w gle­bę
zwiń się w endo­spo­rę jak lasecz­ka sien­na
a w kosmicz­nej próż­ni znie­siesz ponad dobę
co dopie­ro w zie­mi zbie­rzesz siłę w ziar­nie
połóż się pode mną jest bez­mlecz­na noc
posyp się trą­co­na jak cho­in­ka w lutym
no to się poło­żę odpo­wia­dam sian­ku
nie­wy­buch prze­trwal­nik
na pie­cho­tę mina

strop podchodzi krwią pod próg

loopu­je się miesz­ka­nie wokół kostek
kie­dy nie potra­fię stwier­dzić czy mam bidon
czy dziec­ko nie pije ple­śni o sobie wiem
że kie­dyś wie­le umia­łam ale ist­nie­ją
pod­ło­gi wyso­kie w tych tram­wa­jach
na któ­re z wóz­kiem dopie­ro wynie­sio­na
jak na ołta­rze boska
mat­ka
będę albo nie będę jeże­li nie – posto­ję