Mordercze ballady (2)

Wąski kadr

Mały pającz­ku wio­sny, komar­ku wie­czo­ru
Poran­na musz­ko owo­ców­ko w śliw­kach
Bru­net­ka nie ma wiel­kie­go wybo­ru Albo
inte­lekt, albo tyl­ko dziw­ka

Miło­ści życia, wia­ro źle wpo­jo­na
(Bru­net­ka nie ma wiel­kie­go wybo­ru)
Mogła­bym się uro­dzić śle­pa albo chro­ma
Tak, świat jest za tora­mi. Tak, miłość

to wia­dukt. Bru­nat­ne kiście tra­wy,
szkie­le­ty wino­gron. Pogrom i płacz w podusz­ki
utka­ne z per­ka­lu;

Patrzy­łam na Cie­bie, gdy wypro­wa­dza­łeś
psa. Tyl­ko raz tak patrzy­łam, wie­dząc,
Że nie widzisz.

Złe zakończenia

Dia­men­ty na asfal­cie. I bru­nat­na rze­ka
Nakry­ta brud­ną szma­tą.
Tyl­ko nie płacz, nie płacz. Nie pani­kuj,
Sło­necz­ko,
Ta miła oso­ba jest w nie­bie z anioł­ka­mi.
Wyjdź, już nie pamię­tam.