Nie myśl o mnie źle

Mam nadzieję, że to tylko ty

Od począt­ku uda­wa­łem kla­sę.
Wresz­cie ktoś puka i zaraz się dowiesz,
czym się napraw­dę zaj­mu­ję.
To pro­ste. Cier­pię na cho­ro­bę kie­row­ców,
na auto­de­struk­cję. Bła­gam,
jak dłu­go możesz, nie podej­muj tej decy­zji.
Jest dwu­dzie­sta szó­sta rocz­ni­ca mojej komu­nii.
Strze­żo­ne­go plan b strze­że.
Tak, jak mnie uczy­łeś, ojcze.

Challenge

Oglą­da­my zdję­cia z remon­tu miesz­ka­nia.
Naj­dłu­żej zatrzy­mu­je mnie to,
na któ­rym widać kawa­łek nasze­go bal­ko­nu.
W tle jest miej­sce, na któ­re tak czę­sto zer­ka­łem.
Nie potra­fię powtó­rzyć żad­ne­go z two­ich słów.

Dlaczego sam

Przez kil­ka dni nie pozwa­lam się odwie­dzać.
Odbie­ram tyl­ko od cie­bie,
uda­jąc, że wszyst­ko jest dobrze.
Moż­na powie­dzieć, że w naszym miesz­ka­niu
było mor­der­stwo. Ukry­wam spraw­cę.

Wieża

Lubię ten wjazd na par­king,
jak na ogrom­ny basen.
Na punk­cie wido­ko­wym
moc­no cię przy­tu­lam,
mówiąc, że wszyst­ko jest two­je.
Podob­no w tłu­mie kąpią­cych
cięż­ko jest wypa­trzeć topiel­ca.
Chodź­my się poplu­skać.

Sprawdziłem to za życia

W pocze­kal­ni pusz­cza­ją film.
Nie znam tytu­łu, ale wiem, że coś o nas.
Na począt­ku dwa psy wbie­ga­ją w jakieś zglisz­cza
i już nie wra­ca­ją.
Póź­niej ani sło­wa o tym.