na smutno

turyści własnej młodości

tutaj się nie domy­ka­ją szaf­ki
i zegar­ki sta­ją
i to nie są żad­ne meta­fo­ry
tutaj po pro­stu tak jest
tro­chę mar­two
tru­cheł­ka wspo­mnień
wasze znie­sma­czo­ne twa­rze
wyraź­ne i świe­że
aż prze­cho­dzą dresz­cze
jak woda w uchu
jak pal­ce prze­bie­ra­ją­ce po nie­win­nym brzu­chu
jak wil­got­ne szep­ty

3.04.2017

ciekawe j a k teraz jesteś

czy psy szcze­ka­ją na twój widok gdy idziesz uli­cą przed­mie­ścia
w jaki spo­sób trzy­masz nóż gdy szat­ku­jesz cebu­lę albo kro­isz mar­chew­kę
czy pod­kła­dasz nogę pod poślad­ki gdy robisz coś przy kom­pu­te­rze
czy zagry­zasz war­gi od wewnątrz gdy auto­bus się spóź­nia
i czy się spóź­niasz do pra­cy

cie­ka­we czy boli cię myśl o uda­wa­niu
i czy uda­jesz na samą myśl o byciu sobą
w życiu

23.05.2017

nieoświeceni

już jakiś czas jeste­śmy odpor­ni na świa­tło
wszyst­ko jak­by w mro­ku
nie­wy­raź­ne jak w świe­tle pierw­szych latar­ni

jakiś czas
trwa całe nasze życie
od tego momen­tu gdy zaczy­na­my pamię­tać
i wyda­je się że od zawsze mamy jakąś wadę wzro­ku
zaćmę
albo zaćmie­nie
jak­by było zawsze
słoń­ca i księ­ży­ca
czy­li od począt­ku do koń­ca

11.06.2017

definicje

samot­ność to jest dzi­ki koper na spa­dzi­stych łąkach wokół torów
to są kro­wy zosta­wio­ne na polach w deszcz
a lato to są chod­ni­ko­we pla­my po lodach i zapach burzy
i my – butel­ki z wodą i oku­la­ry zosta­wia­ne zapo­mnia­ne w skle­pach i na ław­kach

1.09.2017

ona nocą wraca sama do domu

jest zim­no źle i mokro
smut­no w ten pod­ły spo­sób: to pew­ne
nawet w każ­dym raju jest nud­no
to jest pust­ka jak dzi­ka wyrwa
nie­okieł­zna­na nie­opa­no­wa­na bez empa­tii krzyw­dzą­ca na amen

ona znów wra­ca sama i znów nie wol­no jej się bać
chwy­ta się za ucho w ten wygod­ny spo­sób uda­je że na kogoś cze­ka
całe w niej są oce­any smut­ku
choć to brzmi banal­nie ale smu­tek prze­cież jest bana­łem wiesz

7.09.2017