Ogród w szkle

przekrój

i gdy­by wszyst­ko sta­wa­ło się widocz­ne po cię­ciu

a cię­cia koniecz­nie szyb­kie i ostre wyna­gra­dza­ły tłu­stą tre­ścią
jak prze­krój ska­ły kamie­ni­cy brzu­cha zwie­rzę­cia w któ­re
ktoś siłą wepchnął cien­kie palusz­ki bate­rii

(to się zda­rzy­ło)

pomyśl o czymś takim: każ­de posie­dze­nie przy sto­le
współ­rzęd­ne z bólu bio­der i kurzu
rezy­gna­cje z wyj­ścia gdy już jesteś w butach odło­żo­ne jak bazalt
wapien­na war­stew­ka
albo pęset­ka z klesz­czem żelaz­ko wciąż pod­łą­czo­ne do prą­du
dziec­ko żeby samo się wyli­za­ło

co byś widział kie­dy byś już skoń­czył odciął się po koro­ny drzew
czub­ki sosen

zdjął pal­ca­mi reszt­ki z ostrza

rozgałęzienia

kie­dy lata­mi zaj­mu­je mnie coś jak sku­ba­nie liści aż zosta­ną
zie­lo­ne nit­ko­wa­te szkie­le­ty

liczą się czar­ne łupi­ny sło­necz­ni­ka to jak prze­cho­dzą w ciem­ny sze­lest
wachla­rzy po zga­sze­niu świa­teł w kinie.

ostat­ni dzień roku: tną śnieg odgło­sy karet­ki i kacz­ki
bie­gną­ce za ręką któ­ra uda­je że sypie

kambium

już tyl­ko prze­po­wied­nie rów­ne wła­ści­wo­ściom pró­by
ich wyple­nie­nia z cia­ła ciem­ne­go jak spodnia stro­na liścia
gła­ska­nie zwie­rząt na zapas

byłam wie­le razy w samym środ­ku chle­ba
sza­rej gęstej masy na dnie oka skąd nie widać
jabło­ni ani innych bia­łych zakłó­ceń

teraz zno­wu nie mogę się prze­drzeć
dopie­ro kie­dy mię­kisz czer­stwie­je wysy­cha na kamień
wypa­dam
jak orzech z łatwo­ścią odcho­dzę mie­ni mi się

sze­ro­kie świa­tło: cia­ło
któ­re prze­wo­dzi

/

grze­ba­nie w pamię­ci jak wycią­ga­nie drew­na
ze sta­ro­żyt­nej budow­li by spraw­dzić jego wiek zoba­czyć
czy już się zmie­nił

Dofi­nan­so­wa­no ze środ­ków Mini­stra Kul­tu­ry i Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go pocho­dzą­cych z Fun­du­szu Pro­mo­cji Kul­tu­ry, uzy­ska­nych z dopłat usta­no­wio­nych w grach obję­tych mono­po­lem pań­stwa, zgod­nie z art. 80 ust. 1 usta­wy z dnia 19 listo­pa­da 2009 r. o grach hazar­do­wych