Paragon

( R ) aport

kobie­ta nie brzmi dum­nie nawet nie groź­nie
a więc przy­na­le­ży do zbio­ru żeń­skich cech

to dziew­czyn­ka oznaj­mi­ła sami­ca i zało­ży­ła różo­wy kaga­niec
ale to chłop­cu obok śpie­wa­ła salu­tu­jąc stóp­ka­mi pod kitlem
będziesz bro­nił kra­ju będziesz Panem

ojciec uczył ją apor­to­wać
któ­re­goś razu gdy przy­nio­sła ze szko­ły zły patyk wark­nął
masz rozum tym róż­nisz się od psa

Paragon

w kra­ju gdzie świą­tecz­ny talerz ośle­pia bie­lą uchodź­ców
nie doj­dą tu bo morze zwar­ło uda i bro­ni się gwał­tem
w kra­ju gdzie Kevin sam w domu zbie­ra więk­sze żni­wo niż rol­ni­cy w sutan­nach
w kra­ju gdzie w 2011 roku miesz­kań­cy Kielc i Szcze­ci­na mie­li odpo­wied­nio 67 i 64 dni peł­nych słoń­ca
w kra­ju gdzie przez chwi­lę trwał spór czy mole­sto­wa­nie brzyd­kich kobiet nie powin­no wywo­ły­wać łagod­niej­szych kon­se­kwen­cji
w kra­ju gdzie zda­rza się rodzić po ludz­ku
w kra­ju gdzie zgor­sze­nie wywo­łu­je Kubuś Pucha­tek bez maj­tek
w kra­ju gdzie gro­sik na szczę­ście moż­na kupić za dwa zło­te
w kra­ju gdzie naj­wię­cej spek­ta­kli teatral­nych roz­gry­wa się na uli­cach
w kra­ju gdzie syn­op­ty­cy ostrze­ga­ją bez­dom­nych nie wychodź­cie z domu
w kra­ju gdzie ate­iści są pro­sze­ni do ate­ista­nu
w kra­ju gdzie pies wysko­czył z ósme­go pię­tra i jed­na dwu­na­sto­lat­ka rzu­ci­ła się pod pociąg
w kra­ju gdzie zło­dziej­kę cukier­ków o łącz­nej war­to­ści sześć­dzie­się­ciu gro­szy ska­za­no
na dwa­dzie­ścia godzin prac spo­łecz­nych
w kra­ju gdzie trwa spór nad roz­la­nym mle­kiem wśród face­bo­oko­wych matek
w kra­ju gdzie matu­rzy­sta przy­je­chał trak­to­rem na matu­rę
w kra­ju gdzie przed Tobą klę­ka­ją męż­czyź­ni
resz­ta kobiet wycho­dzi na uli­cę
Pan­ny roz­trop­ne szu­ka­ją table­tek na libi­do

Mat­ko Dobrej Rady dziś była­byś nie­za­stą­pio­na w tele­wi­zji śnia­da­nio­wej
Mat­ko Prze­dziw­na zdzi­wio­na fun­du­sza­mi świą­tyń
Świę­ta Pan­no nad Pan­na­mi dziś gęsto tłu­ma­czy­ła­byś się

ze swe­go panień­stwa

Prognozowanie

wła­śnie mia­no­wa­łaś mnie mete­oro­lo­giem
mia­łam spraw­dzić aktu­al­ną przy­dat­ność cia­ła do poży­cia
a potem roz­sy­pa­łaś naskó­rek jak w dzie­ciń­stwie kwia­ty
na boże cia­ło mówiąc że zna­czysz dro­gę do ołta­rza z leka­mi
bym się nie zgu­bi­ła w labi­ryn­cie zła
póź­niej zaczę­ły cię draż­nić nazwy przed­mio­tów
więc zaczę­łaś nada­wać im wła­sne upie­ra­jąc się że to inwen­cja
stwo­rzy­łaś świat z kaj­zer­ki wydłu­bu­jąc śro­dek i szu­ka­jąc pie­kła
gdzież to jądro zie­mi szep­ta­łaś poboż­nie
a gdy się zmę­czy­łaś poszłaś spać nie rusza­jąc się z fote­la
nie chcę mar­no­wać cza­su na podróż
dziś są burz­li­we ruchy mas powie­trza
zasko­czył mnie twój zgon
łapa­łaś jak ryba ostat­nie por­cje tle­nu
pod paznok­cia­mi doj­rze­wa­ły owo­ce lasu
zabra­kło łez
była tyl­ko robo­ty­ka