Punkt zaczepienia

1000 Hurts

W ocze­ki­wa­niu na dni pozba­wio­ne śmier­ci
trzy­mam w żyłach uli­cach dziew­czy­nę z Kra­ko­wa
na znak posu­nię­cia się do nazw ist­nie­ją­cych
ponad mate­ma­ty­ką Chcia­łam na bal­ko­nie
zapa­lić bar­dziej zmok­nąć a wil­got­na pościel
cią­ży­ła jak­by groź­ba wizja tele­gra­mów

na bal­ko­nie mówi­ła za mgłą nie ma śmier­ci
zadrża­łam uwie­rzy­łam poza mgłą nas nie ma
krót­kie myśli o dziec­ku ude­rzo­nym w cie­mię
wra­ca­ły kom­pul­syw­nie U nas macie­rzyń­stwo
o ośmiu parach oczu nabrzmia­łych odwło­kach
krwią pla­mi bia­łe ścia­ny zacie­ra oso­czem

miejsca

I
obu­dzo­ne nie­tknię­tym śnie­giem zaczy­na­my się w auto­bu­sach
zna­czy w uro­jo­nych por­no klu­bach pię­cio­mi­nu­to­wą roz­ryw­ką
dla dziew­czyn­ki nasto­lat­ka nabrzmia­łe­go jak kur­wa na stru­nach
któ­re polu­zo­wa­ne pod­no­szą się w samo­gło­skach
powsta­nie­my na przy­stan­ku tego dnia zsu­nę­ła się skar­pet­ka
tego dnia wie­trzy­my kadzi­dła kle­imy liście po wnę­trzach gar­deł

II
a komu kola­na zmar­z­ły od uwa­ża­nia żeby niko­go nie spo­tkać
tak uspra­wie­dli­wia­łaś sprę­ży­ny cięż­ki puch któ­re jedy­ne wie­dzia­ły
co dobre że moż­na tak powo­li posia­dać nie imać się słów a to
widzia­łam w mono­chro­mie żal że moje sut­ki nie są powo­dem
kolej­nej rewo­lu­cji w two­ich mogę szu­kać boga udo­wod­nio­ne­go
na kate­drze z Can­ter­bu­ry marząc pode­szwą spod sto­py zapła­czesz

III
potem wra­ca­łaś auto­bu­sem o pią­tej z rana koły­sa­na z warstw
zdą­ży­łam zapo­mnieć w któ­rym domu miesz­kał pies co pazu­ra­mi
pisał lita­nie 0907 pin do tele­fo­nu wdy­cha­ny za ostat­ni oddech
pra­wie jak numer na pre­ven­tion hotli­ne szla­chet­ny bo nie zare­ago­wał
a nawet obcy ludzie wyko­na­li gest pal­ca­mi nieść echo po chod­ni­kach
ogar­nij swo­ją losz­kę bo nie będziesz mia­ła losz­ki

Białystok

krwa­we pół­księ­ży­ce to mało więc wybi­łam wszyst­kie fazy
prze­wró­ci­łam się jak matriosz­ka i nastą­pi­ło po patel­ni
dru­gie roz­la­nie sko­ro pol­ska to mat­ka zabie­ram rze­czy
sta­nę w drzwiach w pre­zen­cie uro­dzi­no­wym i znik­nę

skła­dam poda­nie do Unii Euro­pej­skiej o dofi­nan­so­wa­nie
w tym kra­ju nie ma dróg w miej­sca w któ­re chce­my jechać

powie­dzie­li nie­doj­rza­łość to nie ja zakry­wam się dziec­kiem
przed poli­cyj­nym kor­do­nem powiedz tak
to nie ja pod­nie­cam się wier­szem o dys­kry­mi­na­cji
ach ten chło­piec naro­do­wiec raj­cu­je mnie jego raca
usły­szaw­szy sodo­mi­ci wsa­dzę ją w usta

tak zara­biam na powsta­nie z pogro­mu
sprze­dam wszyst­kie moje les­bij­ki do por­no

bieguny

wiem jak pach­nie rze­pak
bo jecha­łam pocią­giem – ja
i sta­ty­sty­ki bipo­lar disor­der
wziął mnie z zasko­cze­nia i wzię­ła mnie ben­zy­na
kolej­na piz­da w mer­ce­de­sie
męska dziw­ka któ­ra kar­mi

powiedz wącha­łaś rze­pak i jadłaś faj­ki?

mor­da w kubeł i powiedz
jak sma­ku­je bipo­lar disor­der
gdy wra­ca­ją alko­ho­le
tablet­ki avio­ma­rin mają rene­sans
bra­ki pręd­ko­ści ato­mo­wych

powiedz rzu­cisz dla mnie?

trak­cje zaszcze­ka­ły
nawet Reks ma disor­der
nabie­gał się szcze­niak psiut raso­wiec
po tygo­dniu posta­wił dia­gno­zę

zamknij mor­dę