rodzaje nocnej alchemii

curriculum vitae

krze­wy przy sta­cji uzdat­nia­nia wody,
gdzie po raz pierw­szy zna­la­złeś ścier­wo
i domy­śli­łeś się sam
lub powie­dzia­no ci o tym

odtąd musisz biec
przez popie­la­te gale­rie z beto­nu i kwar­cu,
przez nigdy nie­za­sy­pia­ją­ce uli­ce

prze­pły­wa­jąc przez gło­wy klę­czą­cych obok, zaraź­li­we,
przez śli­skie oczy zmar­łych z samot­no­ści
albo z zatło­cze­nia

wchła­nia­nie w bla­sku reflek­to­rów,
zwra­ca­nie w rytm regu­la­mi­nu – to odtąd two­je,
zabierz, to two­je na zawsze

to odtąd two­ja mat­ka,
wciąż strą­ca­ją­ca cię tam – w kon­wa­lie
obok oczysz­czal­ni ście­ków

do tego miej­sca,
gdzie leża­ło ścier­wo,
żebyś porów­nał zapach swój i jego

rodzaje nocnej alchemii

z każ­dej ozdo­by wyto­pi­łem czerń,
to jest moż­li­we. wil­goć two­rzą­ca samo­żyw­ne bry­ły
w przed­sion­kach łaź­ni, pomy­je, w któ­re zmie­nił się
czas bez­pow­rot­nych cho­rób czy waka­cji. jesz­cze
tam sto­isz, w krze­wach ostrę­żyn przy rze­ce
błysz­czy się jesz­cze twój bagaż,
cień – prze­no­śny posąg krwi. myślę:
lato prze­su­wa­ją­ce zega­ry w zbo­żu,
sub­tro­pi­kal­ny las, nigdy cię
nie spo­tkam. iskro. iro­nio.
zatrzy­ma­na we mnie na zawsze,
każ­dej nocy mar­twa ina­czej