Sklepy samoobsługowe

Nie było piękniejszego koloru niż tamte czereśnie

Nie było pięk­niej­sze­go kolo­ru niż tam­te cze­re­śnie,
któ­re spły­wa­ły po oboj­czy­ku Two­im, poca­łun­ka­mi

moimi, zachwy­ta­mi moimi, ciszą czy szep­tu
odde­chem. i nie znam zasko­cze­nia słod­sze­go

niż cierp­ko­ści cze­re­śnio­we­go rubi­nu
na mięk­kiej skó­rze. liżąc bicie Two­je­go ser­ca

na szyi, w ciszy, roz­kosz­nie, i
roz­kosz­niej, zaplą­ta­ni w sie­bie.

[Przyjechaliśmy – sierpień na pół, wioska cała]

Przy­je­cha­li­śmy – sier­pień na pół, wio­ska cała
w żni­wach i żało­bie.

trzy­na­sto­la­tek poszedł się kąpać.
jezio­ro. wir. uto­nął. i z tego refren.

modrze­wio­wy kościół w puen­cie alej­ki
kasz­ta­now­ców, mat­ka ocie­ra nos ręka­wem.

pro­boszcz na ław­ce, mal­wy. pod cha­łu­pą,
pytia miej­sco­wa kiwa wyro­ki na tabo­re­cie:

- bozia da wam, będzie za nie­go dru­gi syn,
będzie za nie­go.

[Mosiężna płytka, czarne litery o rzetelnym kroju]

Mosięż­na płyt­ka, czar­ne lite­ry o rze­tel­nym kro­ju:
dok­tor Dun­can McDo­ugall
kro­ki na bia­łych kwa­dra­tach pły­tek.
– panie dok­to­rze, pro­si­my.

cia­ło suchot­ni­ka zsu­wa się z wagi,
pie­ta pośrod­ku wian­ka sióstr
w zgrzeb­nych czep­kach z czar­nym krzy­żem.

dok­tor Dun­can McDo­ugall
patrzy trzeź­wo, wskaź­nik wagi drga rytem
wszyst­kich przed­ostat­nich odde­chów:

- panie dok­to­rze, pro­si­my
wzdę­ty­mi dumą usta­mi wiesz­czy wer­dykt
– dusza waży 21 gra­mów.