Słone

po pierwsze miejsce

mogę wybrać co było pierwsze miodowy
przedświt nad linią zimnej wody
twarde od wiatru ręce poprzecinane
ciała drzew sączące żywicę konary porosłe
wodorostem pale wbite
w wodę mokry piasek suchy piasek

mogę wybrać bo nie pamiętam
co było pierwsze mówili że wzięliśmy się
z morza a potem do niego wrócimy

niechciane noc

nocą uchylamy okna pozwalamy
im by weszły wcześniej zasłaniamy
płachtą lustra wpuszczamy je pod
powieki pierzyny nagrzane ciałem łóżka
noce są wtedy wietrzne ludziom stąd śnią
się gęste sny w ich snach woda
podchodzi pod szyję

a za oknami złota łuna złote
runo już świta

młynek

godzimy się by oddać morzu
co jesteśmy winni swoją własność
woda zamienia w sól nam nic do tego
gdzie fale prądy zaznaczają teren
możemy przynieść ono bierze

każdy tu dobrze wie że tajemnica
morza jest święta niech
będzie tak jak wskazują paciorki
różańca madonna przechylona na
brudnej od mułu łódce

niech weźmie kogo chce połknie strawi
w swoim brzuchu ta krew
nie barwi niech nam potem
odda na pochowanie

ludzie mówią że na dnie leży
młynek i obraca się i obraca
i soli wodę

papro

podchodzimy blisko już wydmy wszystkie
smakujemy jak sól tej jednej nocy
zbieramy krwawniki i zawilce morze
karmi nas córki wody szukają kwiatu
paproci w rozłupanych kamieniach opuszczonych
dziuplach gniazdach wilg

która się pierwsza zbliży odda
jej powinność pod czarnym niebem
rozlewa się drewniany stukot

słychać jak w żyłach buzuje
sok mięsiste serce zamienia się w gałąź

niech płynie

bo jest tak: wszystko
płynie w ciele i w nabrzmiałych
żyłach w wodzie rozpływa się
rozpłynie rozejdzie