Stoję, czuję się świetnie (1)

Przepis na szczęście

Nie pytaj czy jestem szczę­śli­wa
Życie cza­sa­mi bywa zno­śne
Sło­wa zwy­kle wszyst­ko tyl­ko psu­ją
Dobrze nie cał­kiem jest doro­snąć
Może jest jakiś prze­pis na szczę­ście
Może to się mie­rzy lub waży
A może to się defi­niu­je
Ma jakąś zgrab­ną logicz­ną for­mu­łę

Zabierz mnie tam
Gdzie cho­dzi się boso
Zabierz mnie tam
Gdzie żyje się nocą
Zabierz mnie tam
Gdzie pła­wią konie
Na sty­ku wody słod­kiej i sło­nej

Prę­dzej czy póź­niej będę wie­dzieć
Co mnie budu­je a co nisz­czy
Życie cza­sa­mi bywa zno­śne
Dobrze nie cał­kiem jest doro­snąć
Może jest jakiś prze­pis na szczę­ście
Może to się mie­rzy lub waży
A może może to się defi­niu­je
Ma jakąś zgrab­ną logicz­ną for­mu­łę

Zabierz mnie tam
Gdzie cho­dzi się boso
Zabierz mnie tam
Gdzie żyje się nocą

Życie za życie
(gdy skrzywdzisz mnie)

W upal­ne let­nie popo­łu­dnie
Drze­wo sta­nę­ło nam na dro­dze
Z jed­ne­go pnia dwa drze­wa rosły
Przy­rów­na­li­śmy je do sie­bie

Sta­ły miło­śnie przy­tu­lo­ne
Gałąź z gałę­zią prze­ple­cio­na
Gdzie on gdzie ona trud­no zgad­nąć

I usie­dli­śmy tu obo­je
By sie­dzieć tak aż do wie­czo­ra
Bo z dwoj­ga jed­no się zro­bi­ło

Tak prze­mi­nę­ło dni nie­ma­ło
A drze­wo stoi tak jak sta­ło
Pod drze­wem sie­dzi opusz­czo­ne
Żywo-nie­ży­we moje cia­ło

Gdy skrzyw­dzisz mnie to zgi­niesz