Szkiełkiem i mieczem

pies świętego

mówiąc o imio­nach zazdro­ści żar­to­wa­łem
z tych co krzy­cze­li naj­gło­śniej

zanim upa­dłem przed wie­prze
dając przy­kład wkła­du czło­wie­ka w porzą­dek

żało­wa­łem się zamiast spla­tać z nią
jak każe roz­są­dek gdy gło­wa jadła

bez spi­ny i żalu
kasu­jąc fik­cyj­ne kon­ta w realu

nowa pieśń

łama­łem się powie­trzem z ręką
wystą­piw­szy przed sze­reg
ukształ­to­wa­nych pustek

z nadzie­ją że nie spo­cznę na laj­kach
póki nie obu­dzi mnie zgrzyt
zawia­su przy­łbi­cy

twier­dze­niem że jestem
tyl­ko po to by mi rękę na ser­cu
mógł poło­żyć przy­ja­ciel

dareizm

ścią­gam z cycusz­ków
pas sza­hi­da wypusz­cza­jąc
z ust dymek pyta­ją­cy
czym jest link
któ­re­go nie da się podać dalej

aleppo

kto jest bez winy niech pierw­szy rzu­ci laj­kiem
bądź to nakrę­ciw­szy ton­su­rę zalot­ką

ukrad­kiem wstyd powie­si nad katem
kto bok­su­je z eto­sem niech odpo­wie

czy byli­śmy tymi co widzie­li
czy bota­mi otwar­ty­mi na oścież