Wojna (pieśni lisów)

Okopań poideł

że jest się, a po co

Oko­pań poideł,
nie ma chle­ba Jed­no­ści Naro­do­wej,
oka­dzeń domo­stwu,
nie ma chle­ba Sien­kie­wi­cza.

Roko­szy sumie­nia,
nie ma chle­ba Mark­sa i Engel­sa,
ule­gań Sre­bre­nic,
nie ma chle­ba Ron­do Reaga­na.

Pasja­mi opie­rań,
nie ma chle­ba Klecz­kow­ska do-i-od torów,
opie­rań bez pasji,
nie ma chle­ba Odra Kra­szew­skie­go.

Żywień y bro­nień,
nie ma chle­ba Anty-Rey­mon­ta,
fran­czy­zy spa­mię­tań,
nie ma chle­ba Oso­bo­wic­ki z Buj­wi­da.

Stru­żeń piosn­ki o usta,
nie ma chle­ba Jagiel­loń­czy­ka w dwóch kotach,
nale­gań, że mimo
jest chleb tu i teraz,

nie-
zasłu­żo­ny, gorą­cy przez pal­ce
chleb ście­rań
o jesz­cze.

4.12.2011
(pierw­szy kot z 2001, dru­gi z „do-wczo­raj-i-dzi­siaj”)

Wojna (pieśń lisów)

Jestem two­im gor­szym bokiem, jaskra­wym prze­ocze­niem
W obro­nie, to ja zosta­wiam śla­dy
Tak bli­sko kry­jów­ki, któ­re ty zacie­rasz do wody w pęcher­zach.

W jamach tego lasu zbie­ra się tyl­ko pył i ziar­na sosen.
Grzy­by zna­czą gro­by. Susza: most
Legł na dnie, byłym dnie, sar­ny szcze­ka­ją gło­śniej.

A naj­gło­śniej lisy. Nie ma zła w nie­wi­dze­niu barw.
Ogród i dom, mira­że.
Nie mor­do­wa­ły­śmy od koń­ca kar­mie­nia.