Wtracenie

Wtracenie

porwał mnie nurt
uru­cho­mi­łem plik uszko­dzo­ny
w miej­scu gdzie
kąpię się w śnia­da­nio­wych płat­kach

otwo­rzy­łem poma­rań­czę peł­ną soku
minę­ło wie­le cza­su i
stłu­kłem kop­nia­kiem tale­rzyk z popio­ła­mi

po pro­stu porwał mnie nurt
ograł mnie przód
odję­ło mi mowę

Wykładnia

popatrz,
jak dzie­li idiom:

moje dło­nie już nie cier­pią dnia, bo
się
roz­lał

popatrz na to,
co łączy:

uli­cą co dzień idzie nie­zna­jo­my,
któ­ry wyzna­cza mi rytm,

i na to, że czy­tam coś, cze­go nie rozu­miem w przed­dzień
roz­pa­du, ale zro­zu­miem, gdy nadej­dzie,
to i jesz­cze wię­cej

Skup uwagi

postrze­gam, nie prze­strze­gać
poda­ję, nie pod­da­wać

próż­nię kor­ne­go żywio­łu

uchwyć chwyt, jego darń, bo
zadry mają się ku

skup za
zuży­tą soczew­ką

byłem wewnątrz emi­sji, po niej nie ma mistrzów