Zbieranie, mierzenie, poruszanie ziemią

dzienniki normalne

z Lagrange’a

war­stwy to win­da
któ­ra zatrzy­mu­je się na 0 i nie otwie­ra drzwi

przez szcze­li­nę prze­ci­ska się resz­ta z dzie­le­nia języ­ka
przez pierw­sze
nie­wy­po­wie­dzia­ne sło­wa

w takie godzi­ny czas jeź­dzi win­dą
mię­dzy lewą a pra­wą opo­wie­ścią
dwuścianem/ dniem/ skła­da­niem

papie­ru na któ­rym szu­ka się dowo­dów
na naj­więk­szy wspól­ny

tak zwane wielkie liczby

bro­nie maso­we­go raże­nia
są rów­ne pra­wie wszę­dzie

cie­le­sne świa­dec­twa
są rów­ne pra­wie wszę­dzie

otwar­te prze­strze­nie
są rów­ne pra­wie wszę­dzie

rze­czy­wi­ste apo­ka­lip­sy
są rów­ne pra­wie
wszę­dzie

miej­sca kur­czą­ce się w wyni­ku lęku
są rów­ne pra­wie wszę­dzie

roz­cię­cia
są rów­ne pra­wie wszę­dzie

a póź­niej obro­ty

obro­ty

obro­ty

wypo­sa­żo­ne w podzie­lo­ną na komór­ki taśmę
przy­bli­ża­nie: okrą­gły taniec kro­pek
to jak ciąć powie­trzem kulę na skoń­cze­nie wie­le kawał­ków
a póź­niej pró­bo­wać z niej uło­żyć zie­mię
łatać dziu­ry ale prze­pro­wa­dzać zro­lo­wa­ny okrąg
przez

nie­czy­sto­ści
są rów­ne pra­wie wszę­dzie nie­wzru­szo­na pod­sta­wa
pra­wie wszę­dzie skończona

co zobaczyła Alicja po drugiej stronie lustra?

jezio­ro w drze­wie jest opusz­czo­nym
ramie­niem prze­strze­ni
pia­ną albo jedy­nie gra­fem z nie­skoń­czo­ną licz­bą sko­ja­rzeń
dzie­li się na pół poto­ki rwą z góry w dół
z dołu w góry i nie mają kie­run­ków
albo jak kto woli: prze­pływ doko­nu­je się w każ­dą stro­nę
i zawsze byle nie tra­fić na wierz­choł­ki
o tym samym kolo­rze
i łapać się na cyklach
a prze­strzeń odwró­co­na i nie z tego świa­ta
prze­su­wa się z kąta w kąt robi rema­nent i popiół
myli lewą z pra­wą (to tyl­ko kon­wen­cja)
zamie­nia strzał­ki na dło­ni two­rzy
kolej­ne drze­wa i zapra­sza do gabi­ne­tu luster

w nim: drze­wo w jezio­rze i pia­na