Aleksandra GÓRECKA: Reguła trzech

Wehi­kuł poetyc­ki Alek­san­dry Górec­kiej napę­dza­ny jest marze­niem o pogo­dze­niu w wier­szu tego, co nie­obli­czal­ne (sztu­ka, ima­gi­na­cja, histo­ria, pry­wat­ne doświad­cze­nie), z tym, co moż­na ująć w struk­tu­ry, twier­dze­nia i wzo­ry. Wier­sze z książ­ki Regu­ła trzech eks­plo­ru­ją rela­cje mię­dzy zja­wi­ska­mi, two­rząc struk­tu­ry przy­po­mi­na­ją­ce zagad­ki logicz­ne, a jed­no­cze­śnie ope­ru­ją zmy­sło­wym kon­kre­ta­mi, uka­zu­jąc świat jako pełen prze­mian i para­dok­sów.

Wehi­kuł poetyc­ki Alek­san­dry Górec­kiej napę­dza­ny jest marze­niem o pogo­dze­niu w wier­szu tego, co nie­obli­czal­ne (sztu­ka, ima­gi­na­cja, histo­ria, pry­wat­ne doświad­cze­nie), z tym, co moż­na ująć w struk­tu­ry, twier­dze­nia i wzo­ry. Wier­sze z książ­ki Regu­ła trzech eks­plo­ru­ją rela­cje mię­dzy zja­wi­ska­mi, two­rząc struk­tu­ry przy­po­mi­na­ją­ce zagad­ki logicz­ne, a jed­no­cze­śnie ope­ru­ją zmy­sło­wym kon­kre­ta­mi, uka­zu­jąc świat jako pełen prze­mian i para­dok­sów.

Wehi­kuł poetyc­ki Alek­san­dry Górec­kiej napę­dza­ny jest marze­niem o pogo­dze­niu w wier­szu tego, co nie­obli­czal­ne (sztu­ka, ima­gi­na­cja, histo­ria, pry­wat­ne doświad­cze­nie), z tym, co moż­na ująć w struk­tu­ry, twier­dze­nia i wzo­ry. Wier­sze z książ­ki Regu­ła trzech eks­plo­ru­ją rela­cje mię­dzy zja­wi­ska­mi, two­rząc struk­tu­ry przy­po­mi­na­ją­ce zagad­ki logicz­ne, a jed­no­cze­śnie ope­ru­ją zmy­sło­wym kon­kre­ta­mi, uka­zu­jąc świat jako pełen prze­mian i para­dok­sów.

Autor­ka uni­ka prze­cią­ża­nia tek­stów – nawet gdy się­ga po twier­dze­nia mate­ma­tycz­ne, potra­fi tak żon­glo­wać figu­ra­mi geo­me­trycz­ny­mi i kon­kre­ty­zo­wać abs­trak­cję, że wiersz nie­sie nas sam, uwo­dząc ruchli­wo­ścią obra­zów i pojęć. Dzię­ki temu umie­jęt­ne­mu spla­ta­niu obser­wa­cji, zmy­sło­wo­ści i for­mal­nych struk­tur two­rzy poezję, któ­ra zapra­sza czy­tel­ni­ka do odkry­wa­nia „zgod­nych nie­zgod­no­ści” oraz nie­oczy­wi­stych roz­wią­zań, rede­fi­niu­jąc jed­no­cze­śnie poję­cie poetyc­kiej nowo­cze­sno­ści.

Wier­sze Górec­kiej przy­po­mi­na­ją kon­struk­ty­wi­stycz­ne płót­na, jed­nak pozba­wio­ne teo­re­tycz­ne­go chło­du, nie­kie­dy wręcz prze­cho­dzą­ce w dzie­cię­cą pso­tę rodem z obra­zów Miró. Poet­ka fun­du­je czy­tel­ni­ko­wi zjazd rol­ler­co­aste­rem po wstę­dze Möbiu­sa lub zakrę­ca nami jak rulet­ką, gdzie ban­kruc­two jed­ne­go sen­su sta­je się wygra­ną wie­lo­znacz­no­ści. Dzię­ki temu Regu­ła trzech to nie sucha roz­praw­ka o mate­ma­ty­ce, lecz wie­lo­wąt­ko­wa opo­wieść o świe­cie peł­nym napięć i para­dok­sów.

Regu­ła trzech do czy­ta­nia, słu­cha­nia i oglą­da­nia w naj­bliż­szych dniach w biBLio­te­ce

KSIĄŻKI

► Alek­san­dra GÓRECKA: „Regu­ła trzech” / pre­mie­ra 12.12

WYWIADY

► Alek­san­dra GÓRECKA i Karo­li­na KURANDO: „Abc” / pre­mie­ra 10.12

TEKSTY

► Woj­ciech Kopeć: „Na począt­ku był wybuch” / pre­mie­ra 11.12

PODCAST

► Artur BURSZTA: „Stro­na A, stro­na B, nr 107: „Odkry­wa­nie wie­lo­znacz­no­ści”

ZDJĘCIA

► Alek­san­dra GÓRECKA: „Regu­ła trzech”