Nagro­dzo­na Euro­pej­ską Nagro­dą Lite­rac­ką powieść Bjør­na Rasmus­se­na „Skó­ra jest ela­stycz­ną powło­ką, któ­ra ota­cza całe cia­ło” prze­ła­mu­je tabu ero­ty­ki homo­sek­su­al­nej, szo­ku­je i zmu­sza do reflek­sji. Książ­ka uka­że się wkrót­ce nakła­dem Biu­ra Lite­rac­kie­go jako ostat­nia, dwu­dzie­sta pierw­sza pozy­cja „Nowe­go euro­pej­skie­go kano­nu lite­rac­kie­go”.

Dzi­siaj dzie­sią­ta rocz­ni­ca śmier­ci Tade­usza Róże­wi­cza. Biu­ro Lite­rac­kie – ostat­ni dom wydaw­ni­czy auto­ra, gdzie uka­za­ło się dotych­czas czter­na­ście jego ksią­żek – w ści­słej współ­pra­cy z rodzi­ną poety przy­go­to­wu­je zbiór Wier­sze ostat­nie, któ­re­go trzon będą sta­no­wić trzy ostat­nie tomy poetyc­kie auto­ra Kar­to­te­ki: Kup kota w wor­ku (work in pro­gress), To i owo oraz Ostat­nia wol­ność.

Ostat­nią książ­ką poetyc­ką w „Nowym euro­pej­skim kano­nie lite­rac­kim” będzie tom Doire­ann Ní Ghrío­fy Skry na mrok w prze­kła­dzie Jerze­go Jar­nie­wi­cza.

W serii Azja, dzię­ki któ­rej pol­scy czy­tel­ni­cy i czy­tel­nicz­ki mie­li już oka­zję poznać twór­czość Kim Yideum oraz Kim Hey­so­on, już 10 czerw­ca Biu­ro Lite­rac­kie opu­bli­ku­je wybór wier­szy Hiro­mi Itō Kil­ling Kano­ko w prze­kła­dzie Anny Zalew­skiej.

6 maja do księ­garń w całej Pol­sce tra­fi naj­now­sza książ­ka Ingi Iwa­siów Widok z okna w podró­ży służ­bo­wej.

Przed­ostat­nia książ­ka poetyc­ka z „Nowe­go euro­pej­skie­go kano­nu lite­rac­kie­go” to „Zwie­rzę­ta apo­kry­ficz­ne” Dimi­ty­ra Kena­ro­wa w prze­kła­dzie Mag­da­le­ny Pytlak.

Wie­lo­krot­nie wyróż­nia­na nie­miec­ka powieść „Ponie­wcza­sie” Lisy Krän­zler (w prze­kła­dzie Doro­ty Stro­iń­skiej) – histo­ria dra­ma­tycz­nej przy­jaź­ni dwóch nasto­la­tek – to kolej­na książ­ka „Nowe­go euro­pej­skie­go kano­nu lite­rac­kie­go”, któ­ra tra­fi w tym roku do pol­skich czy­tel­ni­czek i czy­tel­ni­ków.

Kolej­ną tego­rocz­ną nowo­ścią w Biu­rze Lite­rac­kim będzie Kata­wo­tra Prze­my­sła­wa Owczar­ka. „To jest moc­na czar­na wód­ka. Piję ją po naparst­ku, bo nie da się jed­nym hau­stem. Mogła­bym z nią spły­nąć do pie­kła” – pisze o tomie Bron­ka Nowic­ka.