Grzegorz KWIATKOWSKI: Sową

6 listo­pa­da, tydzień po pre­mie­rze świet­nie przy­ję­tej pły­ty zespo­łu Tru­pa Tru­pa Jol­ly, nakła­dem Biu­ra Lite­rac­kie­go uka­zu­je się siód­ma książ­ka poetyc­ka lide­ra zespo­łu Grze­go­rza Kwiat­kow­skie­go. W tomie Sową autor kon­ty­nu­uje i domy­ka wąt­ki poru­szo­ne w dwóch poprzed­nich tomach try­lo­gii: Rado­ściach i Spa­la­niu.

6 listo­pa­da, tydzień po pre­mie­rze świet­nie przy­ję­tej pły­ty zespo­łu Tru­pa Tru­pa Jol­ly, nakła­dem Biu­ra Lite­rac­kie­go uka­zu­je się siód­ma książ­ka poetyc­ka lide­ra zespo­łu Grze­go­rza Kwiat­kow­skie­go. W tomie Sową autor kon­ty­nu­uje i domy­ka wąt­ki poru­szo­ne w dwóch poprzed­nich tomach try­lo­gii: Rado­ściach i Spa­la­niu. Boha­te­ra­mi tej poezji są zarów­no ludzie – ofia­ry, kaci, obser­wa­to­rzy – jak i zwie­rzę­ta. Auto­ra inte­re­su­je bowiem i bio­lo­gi­stycz­na natu­ra czło­wie­ka, i per­spek­ty­wa ani­ma­li­stycz­na.

Odno­sząc się do swo­ich dwóch poprzed­nich tomów, autor wprost tłu­ma­czy: „Wyda­je mi się, że gło­sy z ‘Sową’ są przede wszyst­kim krót­sze, przez co zysku­ją na dosad­no­ści, z dru­giej stro­ny zmie­rza­ją do sil­niej­szej emo­cjo­nal­nej neu­tral­no­ści, z trze­ciej wresz­cie – przy­no­szą este­tycz­ne wzmoc­nie­nie. To zresz­tą moje ulu­bio­ne połą­cze­nie ele­men­tów w sztu­ce, do któ­re­go od dłuż­sze­go cza­su dążę. I dzię­ki powro­to­wi do prze­szło­ści na pew­no uda­ło mi się ten pro­ces, tę dro­gę doj­rzeć jesz­cze lepiej”.

W zbio­rze Sową Kwiat­kow­ski bada rela­cje mię­dzy dobrem i złem, prze­szło­ścią i teraź­niej­szo­ścią, poru­sza­jąc waż­ne kwe­stie etycz­ne, anty­etycz­ne i este­tycz­ne utrwa­la­ne dzię­ki poezji. Poeta docie­ra do naj­głęb­szych zaka­mar­ków psy­chi­ki boha­te­rów oraz ich ukry­tych histo­rii, by opi­sać zło­żo­ność ludz­kich dys­po­zy­cji i struk­tur. Posłu­gu­jąc się „chłod­nym” gło­sem kon­kret­nych osób, autor pod­kre­śla w wier­szach dra­ma­tyzm ogól­no­ludz­kich doświad­czeń.

Grze­gorz Kwiat­kow­ski jest poetą i muzy­kiem. Wydał tomy: Powin­ni się nie uro­dzić (OFF Press, 2011), a tak­że Rado­ści, Spa­la­nia oraz Powin­ni się nie uro­dzić revi­si­ted – Uro­dzić (Biu­ro Lite­rac­kie, 2013, 2015, 2016). Jest też człon­kiem zespo­łu Tru­pa Tru­pa (wyda­ją­ce­go w bry­tyj­skiej wytwór­ni Blue Tapes and X‑Ray Records oraz fran­cu­skiej wytwór­ni Ici d’ailleurs). Wie­lo­krot­nie był sty­pen­dy­stą pro­gra­mów lite­rac­ko-arty­stycz­nych.