Jacek DEHNEL: Najdziwniejsze

Pierw­szą pre­mie­rą jubi­le­uszo­wej Sta­cji Lite­ra­tu­ra 25 jest zbiór wier­szy Jac­ka Deh­ne­la Naj­dziw­niej­sze, któ­ry wła­śnie tra­fił do księ­garń w całej Pol­sce. To siód­ma książ­ka auto­ra wyda­na w Biu­rze Lite­rac­kim, a licząc prze­kła­dy – dzie­sią­ta. Ten mały jubi­le­usz świę­to­wa­ny będzie we wrze­śniu przy­szłe­go roku pod­czas naj­star­sze­go pol­skie­go festi­wa­lu lite­rac­kie­go.

Pierw­szą pre­mie­rą jubi­le­uszo­wej Sta­cji Lite­ra­tu­ra 25 jest zbiór wier­szy Jac­ka Deh­ne­la Naj­dziw­niej­sze, któ­ry wła­śnie tra­fił do księ­garń w całej Pol­sce. To siód­ma książ­ka auto­ra wyda­na w Biu­rze Lite­rac­kim, a licząc prze­kła­dy – dzie­sią­ta. Ten mały jubi­le­usz świę­to­wa­ny będzie we wrze­śniu przy­szłe­go roku pod­czas naj­star­sze­go pol­skie­go festi­wa­lu lite­rac­kie­go.

„W całym tomie histo­ria jest nie­ustan­nie w spię­ciu z tym, co nas ota­cza, jak pio­ru­ny idą­ce z innych, prze­szłych warstw rze­czy­wi­sto­ści, oświe­tla­ją­ce nam nasze obec­ne ist­nie­nie. Wyzna­nie miło­sne, jakim jest gest dwóch połą­czo­nych dło­ni na egip­skiej rzeź­bie, trwa przez ponad trzy tysią­ce lat i jest nadal żywe” – mówi Jacek Deh­nel w roz­mo­wie z Artu­rem Bursz­tą w Maga­zy­nie Lite­rac­kim biblio­te­ka

I doda­je: „Te rupie­cie – jak poła­ma­ne fra­mu­gi z ‘Aktu pierw­sze­go’, ale też cyta­ty z lite­ra­tu­ry, posta­ci, opo­wie­ści, szkie­le­ty – trak­tu­ję po pro­stu jak infor­ma­cję z innych cza­sów, któ­ra ma mi pomóc rozu­mieć moje cza­sy. Jestem tele­gra­fi­stą, któ­ry pró­bu­je prze­chwy­cić i pojąć zako­do­wa­ne mel­dun­ki, żeby dorę­czyć je czy­tel­ni­ko­wi”.

Eli­za Kąc­ka ana­li­zu­jąc naj­now­szą książ­kę Jac­ka Deh­ne­la pisze o „feno­me­no­lo­gii duchów w nie­któ­rych wier­szach z Naj­dziw­niej­sze­go”: „poeta prze­ni­ka do swo­ich wier­szy jako medium, doko­nu­jąc na chwi­lę wskrze­sze­nia, przy­wró­ce­nia minio­ne­go – acz wskrze­sza nie wszyst­ko, jak leci, a tyl­ko to, co roz­po­zna­je jako u‑duchowione”.

I zauwa­ża: „Dro­ga wyzwa­la­nia się Deh­ne­la od epi­go­ni­zmu poetyc­kich gestów ku tonom bar­dziej pry­wat­nym i wła­snym jest bar­dzo cie­ka­wa. I nie pole­ga na naśla­do­wa­niu kon­kret­ne­go sce­na­riu­sza, lecz na prze­cho­dze­niu przez kolej­ne sta­cje poetyc­kie prze­ło­mu wie­ków w stro­nę wyzwa­la­ją­cej iro­nii, któ­ra dała jego poezji – poezji kon­cep­tu – wymiar dra­ma­tu”.

Jacek Deh­nel jest lau­re­atem m.in. Nagro­dy Fun­da­cji im. Kościel­skich (2005), Pasz­por­tu „Poli­ty­ki” (2007), Nagro­dy Splen­dor Geda­nen­sis (2008) oraz Nagro­dy Ślą­ski Waw­rzyn Lite­rac­ki (2009). Nomi­no­wa­ny czte­ro­krot­nie do Nagro­dy Lite­rac­kiej Nike oraz do Nagro­dy im. Wisła­wy Szym­bor­skiej i Nagro­dy Lite­rac­kiej m.st. War­sza­wy. Miesz­ka w War­sza­wie.

Książ­ka dostęp­na jest w ofer­cie m.in.: Azy­mu­tu, Boni­to, Dic­trum, Dres­sle­ra i Pla­to­na. Zna­leźć ją moż­na tak­że w naj­waż­niej­szych księ­gar­niach, w tym w Empi­kach oraz poezjem.pl, gdzie dostęp­ne są tak­że wszyst­kie poprzed­nie publi­ka­cje Jac­ka Deh­ne­la wyda­wa­ne przez Biu­ro Lite­rac­kie począw­szy od 2007 roku.