Jacek DEHNEL: Serce Chopina

W Biu­rze Lite­rac­kim uka­za­ła się wła­śnie pre­mie­ro­wa książ­ka Jac­ka Deh­ne­la Ser­ce Cho­pi­na. To pierw­szy tom poetyc­ki od pię­ciu lat po wyda­nych w 2013 roku Języ­kach obcych oraz dzie­sią­ta publi­ka­cja auto­ra (licząc tak­że prze­kła­dy i wybo­ry) w wydaw­nic­twie ze Stro­nia Ślą­skie­go.

W Biu­rze Lite­rac­kim uka­za­ła się wła­śnie pre­mie­ro­wa książ­ka Jac­ka Deh­ne­la Ser­ce Cho­pi­na. To pierw­szy tom poetyc­ki od pię­ciu lat po wyda­nych w 2013 roku Języ­kach obcych oraz dzie­sią­ta publi­ka­cja auto­ra (licząc tak­że prze­kła­dy i wybo­ry) w wydaw­nic­twie ze Stro­nia Ślą­skie­go. Tym razem nie mamy do czy­nie­nia z kla­sycz­nym tomem wier­szy. Ser­ce Cho­pi­na to pisa­ny mię­dzy 22 listo­pa­da 2013 roku a 1 lute­go 2018 roku poemat.

Choć w dorob­ku Jac­ka Deh­ne­la znaj­dzie­my już kil­ka podob­nych gatun­ko­wo tek­stów (zebra­nych m.in. w wybo­rze Rubry­ki strat i zysków z 2011 roku), to po raz pierw­szy mamy do czy­nie­nia z tak obszer­nym epo­sem. W jed­nym z wywia­dów autor Ekra­nu kon­tro­l­ne­go tak mówił o tej for­mie tek­stu: „ta cyklicz­ność, szer­sza for­ma, zawsze mnie pocią­ga­ła, od same­go począt­ku, od wier­szy, któ­re potem nawet nie uka­zy­wa­ły się w dru­ku”.

Książ­ka „nie jest, oczy­wi­ście, ani o Cho­pi­nie, ani o ser­cu” – mówi Jacek Deh­nel w wywia­dzie udzie­lo­nym biBLio­te­ce, doda­jąc, że cho­dzi tak napraw­dę o „splot miło­ści i śmier­ci, czy­li o pod­sta­wo­we dla poezji spra­wy”. „Ser­ce Cho­pi­na ska­cze przez miej­sca i epo­ki i, jak­kol­wiek jest zamknię­te w zimo­wą ramę, to ma kawał­ki zde­cy­do­wa­nie let­nie, skwar­ne, par­ne. A jego boha­te­ro­wie są efe­me­rycz­ni, czę­sto nie­na­zwa­ni, bio­rą się zni­kąd i zaraz zni­ka­ją, by nigdy nie powró­cić”.

Zda­niem auto­ra: „Ser­ce Cho­pi­na, podob­nie jak sowy, nie jest tym, czym się wyda­je – gdzieś pod bia­ło-czer­wo­ną szar­fą i tyn­kiem ukry­wa się tytu­ło­wy boha­ter tego poema­tu, czy­li zaschnię­ty mię­sień, wykro­jo­ny przez leka­rza z mar­twej pier­si i przy­wie­zio­ny jako reli­kwia. To jest pio­sen­ka na zimę, to jest pio­sen­ka na nie­szczę­śli­wą miłość, to jest pio­sen­ka nio­są­ca się w środ­ku nocy przez gru­dnio­wą War­sza­wę. Czar­na pły­ta, na kościach, ale o ser­cu”.

Jacek Deh­nel jest lau­re­atem m.in. Nagro­dy Fun­da­cji im. Kościel­skich (2005), Pasz­por­tu „Poli­ty­ki” (2007), Nagro­dy Splen­dor Geda­nen­sis (2008) oraz Nagro­dy Ślą­ski Waw­rzyn Lite­rac­ki (2009). Nomi­no­wa­ny czte­ro­krot­nie do Nagro­dy Lite­rac­kiej Nike (2009, 2010, 2012, 2015). W 2014 roku nomi­no­wa­ny do Nagro­dy im. Wisła­wy Szym­bor­skiej i Nagro­dy Lite­rac­kiej m.st. War­sza­wy za tom Języ­ki obce (2013). Miesz­ka w War­sza­wie.