Jakub Pszoniak zadebiutuje w Biurze Literackim

W Biu­rze Lite­rac­kim uka­że się tom Chy­ba na pew­no. Książ­ka Jaku­ba Pszo­nia­ka to dwu­dzie­sty dru­gi debiut w ofi­cy­nie, któ­rej zna­kiem roz­po­znaw­czym ostat­nich lat jest wła­śnie wpro­wa­dza­nie do pol­skiej lite­ra­tu­ry nowych nazwisk. To tak­że czwar­ta publi­ka­cja będą­ca efek­tem pro­jek­tu wydaw­ni­cze­go „Pierw­sza książ­ka”, któ­ry towa­rzy­szy festi­wa­lo­wi Sta­cja Lite­ra­tu­ra.

W Biu­rze Lite­rac­kim uka­że się tom Chy­ba na pew­no. Książ­ka Jaku­ba Pszo­nia­ka to dwu­dzie­sty dru­gi debiut w ofi­cy­nie, któ­rej zna­kiem roz­po­znaw­czym ostat­nich lat jest wła­śnie wpro­wa­dza­nie do pol­skiej lite­ra­tu­ry nowych nazwisk. To tak­że czwar­ta publi­ka­cja będą­ca efek­tem pro­jek­tu wydaw­ni­cze­go „Pierw­sza książ­ka”, któ­ry towa­rzy­szy festi­wa­lo­wi Sta­cja Lite­ra­tu­ra.

Jakub Pszo­niak uro­dził się w 1983 roku w Byto­miu. Zawo­do­wo zaj­mu­je się gra­fi­ką. Przed udzia­łem w Poło­wie (któ­re­go został lau­re­atem) autor nie publi­ko­wał nigdzie swo­ich wier­szy ani nie star­to­wał w żad­nym kon­kur­sie poetyc­kim. Publi­ka­cje w maga­zy­nie lite­rac­kim biBLio­te­ka, a następ­nie w alma­na­chu Połów. Poetyc­kie debiu­ty 2016 były jego debiu­ta­mi. Póź­niej jego wier­sze uka­zy­wa­ły się m.in. w „Arte­riach”, „art­PA­PIE­RZE”, „Kon­ten­cie”, „Odrze” czy „Sto­ne­rze Pol­skim”.

Kac­per Bart­czak zwra­cał wów­czas uwa­gę, że Pszo­nia­ko­wi „samo mówie­nie w wier­szach nie wystar­czy, że inte­re­su­je go przede wszyst­kim zagad­nie­nie ‘prze­kła­dal­no­ści (a więc zro­zu­mia­ło­ści) tego co, ponoć, wła­sne i bli­skie’, w ramach języ­ka, któ­ry przy­padł mu w udzia­le. W tym sen­sie i prze­strzeń, i język funk­cjo­nu­ją jako pew­ne­go rodza­ju miej­sca, któ­re trze­ba wytłu­ma­czyć (sobie) i opo­wie­dzieć”.

„Śląsk to tyl­ko jeden z wąt­ków – mówił poeta – któ­re podej­mu­ję w wier­szach. Wyro­słem na Ślą­sku i Śląsk ze mnie wyła­zi. Do tego mam wra­że­nie, że to jest prze­strzeń reali­zmu magicz­ne­go tro­chę, dla­te­go war­to o nim mówić”. W innym miej­scu swo­je­go komen­ta­rza autor zauwa­żał nato­miast, że „Śląsk to jest wiersz, któ­ry wystar­czy spi­sać”.

„Pier­wot­ny gest tej poezji opie­ra się na wie­rze w moż­li­wość prze­ka­zu oce­ny rze­czy­wi­sto­ści i odwzo­ro­wa­nia emo­cji tyle indy­wi­du­al­nej, ile już spo­łecz­nej, na wie­rze w jakiś rodzaj prze­ło­że­nia mię­dzy świa­tem a języ­kiem” – pisze w pierw­szej recen­zji książ­ki Karol Mali­szew­ski i doda­je: „Brzyd­ki język poka­zu­je swo­je pięk­no­ści. Brzę­czy, syczy, szu­mi, skrzy się, błysz­czy”.

Pre­mie­ra książ­ki już 1 kwiet­nia.