Joanna MUELLER i Joanna ŁAŃCUCKA: Niewidka i Zobaczysko
Niezwykła kamishibajka Joanny Mueller i Joanny Łańcuckiej nareszcie w sprzedaży! Książka ukazuje się dzięki wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Niewidka i Zobaczysko nareszcie w sprzedaży! Opowieść skierowana szczególnie do najmłodszych czytelników to efekt współpracy Joanny Mueller i Joanny Łańcuckiej – autorek poetycko-graficznej książki Waruj. Tym razem jesteśmy zaproszeni do świata Niewidki: dziewczynki-everymana, która z niewiadomych powodów została zamknięta w przestrzeni własnego pokoju i trwa w nim mimo marzeń o dalekiej podróży. To pierwsza publikacja Joanny Mueller po tym, jak warszawska poetka wyróżniona została Silesiusem za całokształt twórczości.
Jedną z cech tej wyjątkowej książki – kamishibajki – jest inspiracja nurtem japońskiego teatru ilustrowanego kamishibai. Historia toczy się tutaj niemal jak w ulicznym teatrzyku kukiełkowym, w którym zamiast lalek występują obrazy. To lektura szczególnie nastawiona na doświadczenie, niemal sensoryczne, gdzie postaci w ruch wprawia nie tylko słowo, ale też jego synteza z kształtem. Porywająca opowieść o nieznanym stanowi równocześnie lekcję uważności i koncentracji, odbywaną z użyciem wciąż mało znanego w Polsce sposobu prowadzenia narracji.
O głównej bohaterce Joanna Mueller opowiada w Magazynie Literackim biBLioteka: „Wiele rzeczy, które artystycznie robię (i robimy) od jakiegoś czasu, bierze się z doświadczenia bycia kobietą i dziewczynką. To doświadczenie najbardziej mnie boli, zajmuje, dlatego chcę je wyrażać. Stworzenie takiej bohaterki było próbą wzięcia jej w obronę, a przy okazji wzięcia w obronę samej siebie oraz innych kobiet i dziewczynek, które poznałam i którym chciałam pomóc, wyciągnąć je z pewnego zatrzaśnięcia”.
„Kiedy czytałam Niewidkę kilka pierwszych razy i później rysowałam do niej ilustracje, to płakałam nieraz nad tym tekstem, a nawet później, gdy przedstawiałyśmy tę bajkę wspólnie w formie teatru kamishibai, to też zdarzało się, że głos mi się trząsł. To mocno we mnie uderzało, bo już jako osoba dorosła miałam poczucie niewidzialności przeniesionej z dzieciństwa” – zdradza Joanna Łańcucka. Projekt książki jest ściśle związany z teatrem, dlatego równolegle ukazuje się również wydanie limitowane – z kartami A4 przeznaczonymi do pokazywania w teatrzyku kamishibai.
Zdaniem Joanny Roszak: „Niewidka jest u początku opowieści formą istnienia dobrze zbadaną przez niemałą część młodzieży – dziewczynką z chorą duszą, otoczoną przez dorosłych mających umysły będące jednocześnie więźniami i strażnikami więziennymi. Niewidka uleczyła umysł; zaczęła od skromnych aktywności: od grania w kratach okiennych w kółko i krzyżyk, później wsłuchała się we własne tęsknoty, nie zaprzeczała im i pozwoliła im przemówić. A książka? Od pierwszej do ostatniej planszy jest formą obecności, towarzyszenia i azylem”.
„Skoro tu jestem, jakby mnie wcale nie było – pomyślała któregoś dnia dziewczynka – to może spróbuję nie być, a wtedy się pojawię” – czytamy we fragmencie pięknie wydanej książki, ukazującej się także w limitowanej edycji z osobno drukowanymi kartami. Gdy do pokoju Niewidki wpadają goście z odległych stron, niosą ze sobą opowieści o Wielkim Zobaczysku – Dzikim Zachodzie, Dalekim Wschodzie, Mroźnej Północy i Piekącym Południu. Czy bohaterka odważy się postawić krok w nieznane, a może to właśnie maleńki pokój jest dla niej całym światem?
Joanna Mueller urodziła się w 1979 roku w Pile. Jest poetką, eseistką i wielodzietną mamą, autorką licznych tomów poetyckich i publikacji eseistycznych oraz redaktorką setek książek, zwłaszcza poetyckich. Była nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia, Nagrody Literackiej m.st. Warszawy i Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius. Jej utwory zostały przetłumaczone na takie języki jak: czeski, serbski, rosyjski, ukraiński, niderlandzki, angielski, niemiecki. Mieszka w Warszawie, gdzie m.in. jest członkinią grupy artystyczno-feministycznej Wspólny Pokój.
Joanna Łańcucka urodziła się w 1978 roku w Skierniewicach, studiowała na Akademii Sztuk Pięknych im. W. Strzemińskiego w Łodzi. Maluje, rysuje, pisze. Jest autorką krótkich form komiksowych oraz ilustracji i grafik okładkowych – głównie do wydawnictw poetyckich. Współpracowała z czasopismami literackimi i kwartalnikiem „Przekrój”, tworząc komiksy do wierszy zamieszczanych w dziale „Wierszówka”. W 2013 roku wydała powieść Stara Słaboniowa i Spiekładuchy. Pisze również opowiadania grozy. Mieszka w Warszawie.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
