Joanna ROSZAK: om

Przed­ostat­nią wydaw­ni­czą pre­mie­rą Trans­Por­tu Lite­rac­kie­go 28 jest tom Joan­ny Roszak om. Filo­zo­fia uważ­no­ści, mini­ma­lizm, deli­kat­ne gry języ­ko­we, cie­le­sność i zni­kli­wo­ści – oto naj­krót­sza cha­rak­te­ry­sty­ka książ­ki, któ­ra zosta­nie zapre­zen­to­wa­na festi­wa­lo­wej publicz­no­ści w Koło­brze­gu 23 wrze­śnia o godzi­nie 16:00.

Przed­ostat­nią wydaw­ni­czą pre­mie­rą Trans­Por­tu Lite­rac­kie­go 28 jest tom Joan­ny Roszak om. Filo­zo­fia uważ­no­ści, mini­ma­lizm, deli­kat­ne gry języ­ko­we, cie­le­sność i zni­kli­wo­ści – oto naj­krót­sza cha­rak­te­ry­sty­ka książ­ki, któ­ra zosta­nie zapre­zen­to­wa­na festi­wa­lo­wej publicz­no­ści w Koło­brze­gu 23 wrze­śnia o godzi­nie 16:00. Joan­na Roszak to poet­ka, publi­cyst­ka i wykła­dow­czy­ni aka­de­mic­ka. Jest autor­ką ośmiu tomów poetyc­kich oraz sze­ściu publi­ka­cji ese­istycz­no-nauko­wych. Tomy poznań­skiej poet­ki były nomi­no­wa­ne m.in. do Wro­cław­skiej Nagro­dy Poetyc­kiej Sile­sius, Nagro­dy Lite­rac­kiej Gdy­nia oraz Nagro­dy Poetyc­kiej im. Wisła­wy Szym­bor­skiej.

Zgro­ma­dzo­ne w om tek­sty – z któ­rych więk­szość wzię­ła tytu­ły od nazw pozy­cji w jodze – uczą nas akcep­to­wać to, że nie wszyst­ko, na czym nam zale­ży, może się wyda­rzyć (a już szcze­gól­nie: wyda­rzyć się dzi­siaj), że roz­cią­gnię­cie, wykry­sta­li­zo­wa­nie asa­ny, zna­le­zie­nie pola na medy­ta­cję czy wypra­co­wa­nie sil­niej­szych wią­zań w wier­szu wyma­ga cza­su. Każ­da kart­ka książ­ki ma ana­lo­gicz­ny kształt do maty i tak jak ona pozwa­la nawet w cia­snych prze­strze­niach osią­gać pew­ne for­my wol­no­ści. Tom Joan­ny Roszak – pełen spo­ko­ju, świa­tła, odde­chu i wsłu­cha­nia w cia­ła, nie tyl­ko te ludz­kie – poka­zu­je, że poezja i joga mogą speł­niać się w tych samych ruchach, dosko­na­le się uzu­peł­niać i wza­jem­nie przy­wo­ły­wać.

„Wier­sze z om powsta­wa­ły nie­śpiesz­nie, doj­rze­wa­ły. A ponie­waż był to też czas, w któ­rym funk­cjo­no­wa­łam coraz bli­żej jogi i jak­kol­wiek jej prak­ty­ko­wa­nie nie ogra­ni­cza się do maty (jogicz­ne zasa­dy to: ahim­sa – nie­krzyw­dze­nie, satya – nie­kła­ma­nie, asteya – nie­kra­dze­nie, brah­ma­ca­rya – nie­trwo­nie­nie ener­gii, pari­gra­ha – wol­ność od chci­wo­ści), to jed­nak na pal­cach jed­nej ręki moż­na przez ostat­nie dwa lata poli­czyć dni, gdy nie sta­wa­łam na macie. Ten kon­tekst upo­rząd­ko­wał mi nie tyl­ko życie, ale i wier­sze” – mówi o swo­jej książ­ce autor­ka w roz­mo­wie z Kata­rzy­ną Szau­liń­ską i doda­je: „może zechcą po tę książ­kę się­gnąć nie tyl­ko te oso­by, któ­re się czu­ją czy­tel­ni­ka­mi, czy­tel­nicz­ka­mi poezji, ale rów­nież te, któ­re są przede wszyst­kim bli­sko jogi”.