Katarzyna Szaulińska 26 debiutantką w Biurze Literackim

Kolej­ny debiut w Biu­rze Lite­rac­kim. Już 25 maja do sze­ro­kiej dys­try­bu­cji tra­fi książ­ka Dru­ga oso­ba Kata­rzy­ny Szau­liń­skiej, któ­ra jest lau­re­at­ką Poło­wu, kon­kur­su na wier­sze i opo­wia­da­nia doraź­ne oraz pro­jek­tu Pierw­sza książ­ka Biu­ra Lite­rac­kie­go w 2019 roku.

Kolej­ny debiut w Biu­rze Lite­rac­kim. Już 25 maja do sze­ro­kiej dys­try­bu­cji tra­fi książ­ka Dru­ga oso­ba Kata­rzy­ny Szau­liń­skiej, któ­ra jest lau­re­at­ką Poło­wu, kon­kur­su na wier­sze i opo­wia­da­nia doraź­ne oraz pro­jek­tu Pierw­sza książ­ka Biu­ra Lite­rac­kie­go w 2019 roku. Kim jest dru­ga oso­ba? Czy to uko­cha­ny, czy prze­ciw­nik? Towa­rzysz – czy ten, kto odszedł? Czy to ktoś nale­żą­cy do mniej­szo­ści, szu­ka­ją­cy schro­nie­nia? Albo agre­sor chcą­cy zaanek­to­wać prze­strzeń i zaata­ko­wać gospo­da­rza? A może to dziec­ko?

W roz­mo­wie, jaka uka­za­ła się przy oka­zji pre­zen­ta­cji w ramach Poło­wu, Szau­liń­ska tak mówi­ła o doświad­cze­niach zawo­do­wych i pisa­niu: „Bar­dzo lubię pra­co­wać jako psy­chia­tra i psy­cho­te­ra­peut­ka, pisa­nia może nie zawsze lubię, ale mam wewnętrz­ny przy­mus, żeby to robić. Bar­dzo trud­no zaj­mo­wać się sztu­ką i być jed­no­cze­śnie ‘bia­łą kart­ką’, w któ­rej pacjent widzi np. swo­ich rodzi­ców i za pośred­nic­twem tych doświad­czeń ana­li­zu­je wła­sne rela­cje. Gabi­net jest miej­scem dla pacjen­ta i jego spraw, a nie dla moich wier­szy, ja jestem dla pacjen­ta tera­peut­ką, a nie autor­ką, któ­rą lubi albo nie”.

W debiu­tanc­kim tomie Kata­rzy­na Szau­liń­ska pyta o gra­ni­ce jed­nost­ki, poka­zu­je róż­ne aspek­ty rela­cji mię­dzy dwo­ma obiek­ta­mi – lustrza­ne odbi­ja­nie, prze­ni­ka­nie pod powierzch­nię, znie­kształ­ca­nie obra­zu, sto­pie­nie. Podej­mu­je też namysł nad tym, skąd pocho­dzi­my i na ile jeste­śmy odręb­ni, a na ile skła­da­my się z czę­ści dzie­dzi­czo­nych jak mito­chon­dria od naszych matek i wszyst­kich, któ­rzy mie­li na nas wpływ. Ta poezja wle­wa się w czy­tel­ni­ka powo­dzią sko­ja­rzeń i nie pozwa­la zacho­wać dystan­su. Pierw­sza i dru­ga oso­ba w lek­tu­rze tomu zle­wa­ją się w jed­no.

Kata­rzy­na Szau­liń­ska uro­dzi­ła się w 1987 roku w Koło­brze­gu. Publi­ko­wa­ła wier­sze, opo­wia­da­nia oraz komik­sy, m.in. w „Małym For­ma­cie”, „Kon­ten­cie”, „Fabu­la­riach”, „Waka­cie”, „Kul­tu­rze Libe­ral­nej” i 8. Arku­szu „Odry”. Oprócz wspo­mnia­nych wyróż­nień w pro­jek­tach Biu­ra Lite­rac­kie­go nomi­no­wa­na zosta­ła tak­że do nagro­dy głów­nej w XXV OKP im. Jac­ka Bie­re­zi­na. Jest autor­ką sce­na­riu­sza komik­su o depre­sji Czar­ne fale oraz mono­dra­mu Cór­cia wysta­wia­ne­go w Teatrze WAR­Sa­wy. Miesz­ka w War­sza­wie, gdzie pra­cu­je jako psy­chia­tra i psy­cho­te­ra­peut­ka.