Konrad GÓRA: Kalendarz majów

Kolej­ną książ­ką, jaką Biu­ro Lite­rac­kie przy­go­to­wa­ło na wrze­śnio­wą Sta­cję Lite­ra­tu­ra 24 w Stro­niu Ślą­skim oraz Sien­nej, jest Kalen­darz majów Kon­ra­da Góry. Choć naj­now­sza publi­ka­cja poety miesz­ka­ją­ce­go w Ligo­cie Małej i – jak sam pod­kre­śla – w lasach liczy zale­d­wie trzy­dzie­ści sześć stron, to ich siła raże­nia jest ogrom­na. Kon­rad Góra zno­wu mówi Nie – i ryzy­ku­je wszyst­ko.

Kolej­ną książ­ką, jaką Biu­ro Lite­rac­kie przy­go­to­wa­ło na wrze­śnio­wą Sta­cję Lite­ra­tu­ra 24 w Stro­niu Ślą­skim oraz Sien­nej, jest Kalen­darz majów Kon­ra­da Góry. Choć naj­now­sza publi­ka­cja poety miesz­ka­ją­ce­go w Ligo­cie Małej i – jak sam pod­kre­śla – w lasach liczy zale­d­wie trzy­dzie­ści sześć stron, to ich siła raże­nia jest ogrom­na. Kon­rad Góra zno­wu mówi Nie – i ryzy­ku­je wszyst­ko.

Ten, kto żyje „któ­ryś rok w pań­stwie zmar­łych”, a nie chce oślep­nąć od odwra­ca­nia oczu, pisze wier­sze odważ­ne i peł­ne oskar­żeń. To wier­sze dedy­ko­wa­ne świ­niom, ale zwró­co­ne prze­ciw ludz­kie­mu świń­stwu. Nie odma­wia się ich jak pacie­rzy, lecz odma­wia się nimi – sobie i innym – pra­wa do bez­pra­wia: zarów­no tego wpro­wa­dza­ne­go przez rzą­dzą­cych, jak i tego wyrzą­dza­ne­go w drob­nych codzien­nych krzyw­dach.

„W per­spek­ty­wie poezji Góry sło­wa (…) nie mogą two­rzyć sen­sów, czę­sto tak­że zdań, pod­da­wa­ne są porząd­kom wycią­ga­ją­cym je poza nor­mę spo­łecz­ną, któ­ra sama w sobie tyl­ko pozor­nie nada­je się do prze­ka­zy­wa­nia istot­nych infor­ma­cji o świe­cie, naj­czę­ściej pozo­sta­jąc środ­kiem do mani­fe­sto­wa­nia głę­bo­kiej, samo­uspra­wie­dli­wia­ją­cej się wobec świa­ta obo­jęt­no­ści. To, jak coś zosta­je nazwa­ne, jest tyl­ko czub­kiem lodo­wej góry” – pisze w biBLio­te­ce Joan­na Orska.

„W całej książ­ce wier­sze ukła­da­ją się jak poje­dyn­cze dni” – zauwa­ża dalej i doda­je: „Moc­ny akcent w książ­ce sta­no­wi gru­pa odno­szą­ca się na roz­ma­ite spo­so­by do cenio­nych przez Górę poetyc­kich związ­ków. To wiersz dla ‘Paw­ła Cela­na’, dwa moc­ne tek­sty napi­sa­ne jako hołd dla Świrsz­czyń­skiej (‘Małp­ka i maska’, ‘Win­ne’), wiersz ‘Ticho’ – wraz z mot­tem do Kalen­da­rza majów wska­zu­ją­cy na kolej­ną cze­ską inspi­ra­cję poety ‒ Básníka Ticho”.

Kon­rad Góra uro­dził się w 1978 roku. Wydał pięć tomów poezji: Requ­iem dla Sad­da­ma Husaj­na i inne wier­sze dla ubo­gich duchem (2008), Pokój widzeń (2011), Fasol­ka po bry­tyj­sku – nr 1 (2011), Siła niż­sza (full hasiok) (2012) i Nie (2016). Nomi­no­wa­ny był m.in. do Wro­cław­skiej Nagro­dy Poetyc­kiej Sile­sius (2012) oraz Gór­no­ślą­skiej Nagro­dy Lite­rac­kiej Juliusz (2017). To kolej­na po tomie Nie publi­ka­cja auto­ra w Biu­rze Lite­rac­kim.