Konrad Góra zapowiada Wojnę (pieśni lisów)

Na roz­po­czy­na­ją­cym się w kolej­nym tygo­dniu w Stro­niu Ślą­skim i Sien­nej festi­wa­lu Sta­cja Lite­ra­tu­ra przed­pre­mie­ro­wo zapre­zen­to­wa­na zosta­nie naj­now­sza książ­ka Kon­ra­da Góry Woj­na (pie­śni lisów).

Na roz­po­czy­na­ją­cym się w kolej­nym tygo­dniu w Stro­niu Ślą­skim i Sien­nej festi­wa­lu Sta­cja Lite­ra­tu­ra przed­pre­mie­ro­wo zapre­zen­to­wa­na zosta­nie naj­now­sza książ­ka Kon­ra­da Góry Woj­na (pie­śni lisów). Autor za opu­bli­ko­wa­ny tak­że w Biu­rze Lite­rac­kim w 2019 roku tom Kalen­darz majów nomi­no­wa­ny został aż do trzech naj­waż­niej­szych kra­jo­wych wyróż­nień lite­rac­kich: Nagro­dy Lite­rac­kiej Gdy­nia, Sile­siu­sa oraz Nagro­dy Lite­rac­kiej Nike.

Woj­na (pie­śni lisów) to wier­sze, w któ­rych nie mówi autor, ale któ­re mówią – a cza­sem krzy­czą – auto­rem, poza jego wolą i świa­do­mo­ścią. Wier­sze nie­przy­na­leż­ne do żad­nej ze schlud­nych tra­dy­cji lite­rac­kich – raczej wycio­sa­ne z lasu, wyszar­pa­ne z wny­ków, wydo­by­te z gar­deł zwie­rząt. To 25 poetyc­kich aktów opo­ru, wznie­ca­ją­cych zara­zem woj­nę i pieśń: wojen­ną pieśń lisów, saren, kre­tów, bie­dro­nek, a mię­dzy nimi ludzi, tych naj­mniej­szych ze wszyst­kich stwo­rzeń.

Kon­rad Góra  uro­dził się w 1978 roku w Ole­śni­cy. Debiu­to­wał w 2008 roku książ­ką Requ­iem dla Sad­da­ma Husaj­na i inne wier­sze dla ubo­gich duchem, któ­ra zna­la­zła się w fina­le kon­kur­su Zło­ty Śro­dek Poezji w Kut­nie. Póź­niej uka­za­ły się: Pokój widzeń (2011), za któ­ry autor otrzy­mał nomi­na­cję do Wro­cław­skiej Nagro­dy Poetyc­kiej Sile­sius, a tak­że wyda­ny w for­mie gaze­ty tom Siła niż­sza (full hasiok) (2012).

W 2013 roku Góra zwią­zał się ze sta­cjo­nu­ją­cym wte­dy we Wro­cła­wiu Biu­rem Lite­rac­kim. Wraz z Mar­tą Pod­gór­nik popro­wa­dzi­li edy­cję Poło­wu i zre­da­go­wa­li alma­nach z poetyc­ki­mi debiu­ta­mi. W 2013 roku w ofi­cy­nie uka­zał się przy­go­to­wa­ny przez poetę wybór wier­szy Anny Świrsz­czyń­skiej Kona ostat­ni czło­wiek. W 2016 roku Góra wydał Nie. Książ­ka ta, mimo że otrzy­ma­ła nomi­na­cję do Gór­no­ślą­skiej Nagro­dy Lite­rac­kiej Juliusz, zosta­ła nie­słusz­nie pomi­nię­ta przez kry­ty­kę.

Wier­sze Góry uka­za­ły się ponad­to w dwóch waż­nych anto­lo­giach Biu­ra Lite­rac­kie­go: Poeci na nowy wiek (red. Roman Honet, 2010) oraz Zebra­ło się śli­ny (red. Mar­ta Koron­kie­wicz i Paweł Kacz­mar­ski, 2016). Poka­zu­ją one, że dol­no­ślą­ski twór­ca jest jed­nym z naj­waż­niej­szych poetów począt­ku XXI wie­ku i sil­nie wpły­wa na rodzą­ce się dyk­cje poetyc­kie, zwłasz­cza te spo­łecz­nie i poli­tycz­nie zaan­ga­żo­wa­ne.

Kon­rad Góra miesz­ka w Ligo­cie Małej i lasach. W wier­szach i wywia­dach okre­śla się jako anar­chi­sta. Od wie­lu lat aktyw­nie dzia­ła w ini­cja­ty­wie Jedze­nie Zamiast Bomb, a od nie­daw­na współ­pro­wa­dzi festi­wal lite­rac­ki Parzy­bro­da.