Książka Dyckiego pierwszą premierą 2021 roku w Biurze

Euge­niusz Tka­czy­szyn-Dyc­ki wra­ca z nowym tomem. Pierw­szą pre­mie­rą Biu­ra Lite­rac­kie­go w 2021 roku będzie Cia­ło wier­sza. To już jede­na­sta książ­ka lau­re­ata Wro­cław­skiej Nagro­dy Poetyc­kiej Sile­sius za cało­kształt twór­czo­ści opu­bli­ko­wa­na w ofi­cy­nie, któ­ra od pię­ciu lat wyda­je swo­je książ­ki w Stro­niu Ślą­skim.

Euge­niusz Tka­czy­szyn-Dyc­ki wra­ca z nowym tomem. Pierw­szą pre­mie­rą Biu­ra Lite­rac­kie­go w 2021 roku będzie Cia­ło wier­sza. To już jede­na­sta książ­ka lau­re­ata Wro­cław­skiej Nagro­dy Poetyc­kiej Sile­sius za cało­kształt twór­czo­ści oraz Nagro­dy Lite­rac­kiej Nike opu­bli­ko­wa­na w ofi­cy­nie, któ­ra od pię­ciu lat wyda­je swo­je książ­ki w Stro­niu Ślą­skim. W nowym, sil­nie auto­te­ma­tycz­nym tomie „rze­czy­wi­stość zamiesz­ka w chatce/ w jakiej zwy­kła się gnieź­dzić”. Autor poka­że się nam w cie­le wier­sza, jedy­nej for­mie, co do któ­rej ma pew­ność. Cia­ło wier­sza tra­fi do księ­garń już 11 stycz­nia.

Zda­niem Pio­tra Śli­wiń­skie­go: „Dyc­ki rozu­mie swą twór­czość jako całość nie­po­dziel­ną na poje­dyn­cze wier­sze, od począt­ku speł­nio­ną, wypo­sa­żo­ną we wszel­kie wła­ści­wo­ści, a jed­no­cze­śnie chłon­ną”. Poeta bywa porów­ny­wa­ny do Sta­ni­sła­wa Gro­cho­wia­ka czy Rafa­ła Wojacz­ka, jego twór­czość, w któ­rej docho­dzi do syn­te­zy tra­dy­cji ze współ­cze­sną dyk­cją, czy­ni go jed­nym z naj­waż­niej­szych poetów naszych cza­sów. Nikt z podob­ną deli­kat­no­ścią nie odsła­niał czy­sto­ści samej poezji, nie opi­sy­wał w ten spo­sób nie­uchwyt­no­ści wier­sza. Wie­le z zaj­mu­ją­cych go tema­tów powra­ca w Cie­le wier­sza.

„Wier­sze Dyc­kie­go ukła­da­ją się w cykle, waria­cje i powtó­rze­nia, kolej­ne warian­ty tych samych tema­tów, lek­ko zmie­nio­ne kon­tek­sty, powra­ca­ją­ce w róż­nych miej­scach zda­nia i fra­zy” – pisa­ła o poecie Agniesz­ka Wol­ny-Ham­ka­ło. „Spra­wia to wra­że­nie, jak­by­śmy obser­wo­wa­li ewo­lu­cję jakie­goś jed­ne­go wier­sza. Obse­syj­ność powra­ca­ją­cych wąt­ków, któ­ry­mi z książ­ki na książ­kę infe­ku­ją się te wier­sze (ukra­iń­skie korze­nie, cho­ro­ba, mat­ka, śmierć, ero­ty­ka, poezja), i upar­ta kon­se­kwen­cja ich melo­dy­ki spra­wia­ją, że trak­tu­je­my je jako per­ma­nent­ną opo­wieść”.

Euge­niusz Tka­czy­szyn-Dyc­ki uro­dził się w 1962 roku w Wól­ce Kro­wic­kiej koło Luba­czo­wa, przy gra­ni­cy pol­sko-ukra­iń­skiej. Został lau­re­atem wie­lu pre­sti­żo­wych nagród, m.in. Nagro­dy Lite­rac­kiej im. Bar­ba­ry Sadow­skiej (1995), Nagro­dy Nie­miec­ko-Pol­skich Dni Lite­ra­tu­ry w Dreź­nie (1998), Huber­ta Bur­dy (2007), dwu­krot­nie Nagro­dy Lite­rac­kiej Gdy­nia (2006 i 2009), Nagro­dy Lite­rac­kiej Nike (2009) oraz Wro­cław­skiej Nagro­dy Poetyc­kiej Sile­sius (2012), któ­rą otrzy­mał ponow­nie w 2020 roku za cało­kształt twór­czo­ści. Miesz­ka w War­sza­wie.