Łukasz JAROSZ: Stopień pokrewieństwa

Lau­re­at Nagro­dy im. W. Szym­bor­skiej Łukasz Jarosz powra­ca z nową książ­ką. Po wyda­nych przed rokiem wier­szach zebra­nych Świę­to żywych (2006–2016) uka­zu­je się wła­śnie Sto­pień pokre­wień­stwa.

Lau­re­at Nagro­dy im. W. Szym­bor­skiej Łukasz Jarosz powra­ca z nową książ­ką. Po wyda­nych przed rokiem wier­szach zebra­nych Świę­to żywych (2006–2016) uka­zu­je się wła­śnie Sto­pień pokre­wień­stwa. Okład­kę tomu opu­bli­ko­wa­ne­go w Biu­rze Lite­rac­kim zdo­bi rysu­nek wyko­na­ny przez Zdzi­sła­wa Bek­siń­skie­go.

„W żad­nym dotych­cza­so­wym tomie nie dostrze­głam aż tak pogłę­bio­ne­go stu­dium samot­no­ści czło­wie­ka” – mówi o książ­ce Kari­na Stem­pel. Łukasz Jarosz odpo­wia­da: „Czu­ję obcość wobec świa­ta, wobec przy­ro­dy, wobec sie­bie, swo­je­go cia­ła. Nadal nie wiem, jak pora­dzić sobie z życiem, co zro­bić ze śmier­cią”.

Zda­niem Stem­pel Sto­pień pokre­wień­stwa „to książ­ka o sile pamię­ci. Jej moc oca­la i two­rzy świa­ty, a nawet zda­je się prze­czyć pra­wi­dłom cza­su”. „Mam dobrą pamięć – odpo­wia­da Jarosz – dużo piszę o tym, co prze­ży­łem, czę­sto piszę o tym szcze­gó­ło­wo. Zatem wyda­je mi się, że pamięć ma war­tość lite­rac­ką, nie­pa­mięć – ide­ową, życio­wą”.

„Sztu­ka chce kom­pen­so­wać stra­co­ny czas, utra­co­ny raj” – pisze Jarosz w biBLio­te­ce w komen­ta­rzu do wier­sza „Wyj­ście”. „To bar­dzo źle, że to, co się kie­dyś zro­bi­ło, rzu­tu­je na całe póź­niej­sze życie, to źle, że nic już tego nie zmie­ni: ani tysią­ce zapi­sa­nych nut, ani set­ki wier­szy. Sta­raj­my się mimo wszyst­ko żyć szczę­śli­wie, umie­raj­my pogo­dze­ni z próż­nią”.

„Książ­ka Jaro­sza jest smut­na i praw­dzi­wa, a więc pięk­na” – doda­je Kari­na Stem­pel. „Ale jeśli ktoś szu­ka w poezji pocie­sze­nia, znaj­dzie je z pew­no­ścią rów­nież tutaj, choć­by w nastę­pu­ją­cej kon­sta­ta­cji: nie masz punk­tu opar­cia i żad­nej pew­no­ści; nie wiesz, kim jesteś i dokąd zmie­rzasz, ale sko­ro potra­fisz coś odczu­wać, rób to. Na przy­kład kochaj”.

Łukasz Jarosz to poeta i muzyk. Jest auto­rem dzie­się­ciu tomów poetyc­kich: Soma (2006), Bia­ły tydzień (2007), Mimi­kra (2010), Spo­za (2011), Wol­ny ogień (2011), Peł­na krew (2012), Świat fizycz­ny (2014), La forza del­le cose (2015, wyda­nie trój­ję­zycz­ne – pol­ski, wło­ski, angiel­ski), Kar­do­nia i Faber (2015), Świę­to żywych (2016).

Soma zosta­ła wyróż­nio­na I nagro­dą w „Kon­kur­sie Mło­dych Twór­ców im. Witol­da Gom­bro­wi­cza” Fun­da­cji Kul­tu­ry oraz otrzy­ma­ła nagro­dę Zło­ty Śro­dek Poezji (2007). Peł­na krew zosta­ła uho­no­ro­wa­na Nagro­dą Lite­rac­ką im. Wisła­wy Szym­bor­skiej (2013), Świat fizycz­ny oraz Kar­do­nia i Faber były nomi­no­wa­ne do Nagro­dy Lite­rac­kiej Nike.