Łukasz WOŹNIAK: Umalmu

Debiut poetyc­ki, któ­ry łączy filo­zo­fię, ety­kę i sztu­kę w jed­nym dyna­micz­nym, tęt­nią­cym muzycz­ny­mi ryt­ma­mi pro­jek­cie, a wier­sze peł­nią funk­cję rapor­tów z upra­wy – roślin, idei, rela­cji, wspól­not. Łukasz Woź­niak nie pła­cze nad kata­stro­fą, ale inten­sy­fi­ku­je dzia­ła­nia, któ­re sta­ją jej naprze­ciw. Poeta sta­wia na rela­cje zamiast racji i wspól­no­tę zamiast wła­sno­ści, a Umal­mu sta­je się prze­strze­nią czu­ło­ści i kru­cho­ści. Autor nie boi się tych war­to­ści obna­żać i uwznio­ślać, szu­ka­jąc w nich nowe­go sen­su życia.

Debiut poetyc­ki, któ­ry łączy filo­zo­fię, ety­kę i sztu­kę w jed­nym dyna­micz­nym, tęt­nią­cym muzycz­ny­mi ryt­ma­mi pro­jek­cie, a wier­sze peł­nią funk­cję rapor­tów z upra­wy – roślin, idei, rela­cji, wspól­not. Łukasz Woź­niak nie pła­cze nad kata­stro­fą, ale inten­sy­fi­ku­je dzia­ła­nia, któ­re sta­ją jej naprze­ciw. Poeta sta­wia na rela­cje zamiast racji i wspól­no­tę zamiast wła­sno­ści, a Umal­mu sta­je się prze­strze­nią czu­ło­ści i kru­cho­ści. Autor nie boi się tych war­to­ści obna­żać i uwznio­ślać, szu­ka­jąc w nich nowe­go sen­su życia.

Choć w wier­szach sły­chać echa dada­izmu, sur­re­ali­zmu i šala­mu­ni­zmu, ener­gia tych tek­stów nie jest wyzwo­lo­ną agre­sją sło­wa. Poetyc­ka wizja zosta­ła nasy­co­na prze­sła­nia­mi, któ­re nie tyl­ko anga­żu­ją zmy­sły, ale tak­że pro­wo­ku­ją do filo­zo­ficz­nych roz­wa­żań. Poezja ta jest inter­wen­cyj­na, lecz nie­na­chal­na – peł­na muzy­kal­no­ści, obra­zów, a tak­że głę­bo­kich „bitów i litów”. Jej auten­tycz­ność tkwi w balan­sie mię­dzy sza­lo­ną eks­pre­sją a pro­po­zy­cją etycz­ną, któ­rą Woź­niak ofe­ru­je swo­im czy­tel­ni­kom.

Wier­sze z Umal­mu burzą gra­ni­ce mię­dzy ludź­mi, zwie­rzę­ta­mi, rośli­na­mi i rze­cza­mi, łącząc to, co ludz­kie, z tym, co nie­ludz­kie. Ta sza­mań­ska poety­ka prze­pły­wa przez róż­ne for­my ist­nie­nia – zwie­rzę­ce, roślin­ne, maszy­no­we i poję­cio­we. Jest to akty­wi­stycz­na, nad­mia­ro­wa poezja, któ­ra nie­ustan­nie pędzi naprzód, wchła­nia­jąc w swój ruch wszyst­ko i wszyst­kich, zmie­nia­jąc tym samym naszą per­cep­cję świa­ta i wza­jem­nych rela­cji.

Umal­mu do czy­ta­nia, słu­cha­nia i oglą­da­nia w naj­bliż­szych dniach w biBLio­te­ce

KSIĄŻKI

► Łukasz WOŹNIAK: „Umal­mu” / Pre­mie­ra 14 stycz­nia

WYWIADY

►  Łukasz WOŹNIAK i Prze­mek Sucha­nec­ki: „Zama­chem, nie sen­sem” / pre­mie­ra 15 stycz­nia

TEKSTY

►  Agniesz­ka Wali­gó­ra: „Wszyst­ko, wszę­dzie, naraz” – o książ­ce Łuka­sza Woź­nia­ka / pre­mie­ra 16 stycz­nia

PODCAST

► Artur BURSZTA: Stro­na A, stro­na B nr 110: „Par­ce­le ze słów”

ZDJĘCIA

► Łukasz WOŹNIAK: „Umal­mu”