Nadciągają Grymasy Anny Podczaszy

Dru­gą pozy­cją, któ­rą Biu­ro Lite­rac­kie przy­go­to­wu­je na przy­szło­rocz­ną edy­cję Sta­cji Lite­ra­tu­ra 24, a któ­ra uka­że się jesz­cze w tym roku, będzie tom Anny Pod­cza­szy. Gry­ma­sa­mi – książ­ką poetyc­ką dla dzie­ci – legnic­ka autor­ka debiu­tu­je nie­ja­ko po raz dru­gi. Poet­ka, któ­ra za debiu­tanc­ki tom danc z 2000 roku była nomi­no­wa­na do Nagro­dy Lite­rac­kiej Nike, a póź­niej wyda­ła jesz­cze dwie książ­ki z wier­sza­mi (Wte i nazad, 2003, Mniej, wię­cej, 2007), wra­ca w świet­nym sty­lu po jede­na­stu latach mil­cze­nia.

Dru­gą pozy­cją, któ­rą Biu­ro Lite­rac­kie przy­go­to­wu­je na przy­szło­rocz­ną edy­cję Sta­cji Lite­ra­tu­ra 24, a któ­ra uka­że się jesz­cze w tym roku, będzie tom Anny Pod­cza­szy. Gry­ma­sa­mi – książ­ką poetyc­ką dla dzie­ci – legnic­ka autor­ka debiu­tu­je nie­ja­ko po raz dru­gi. Poet­ka, któ­ra za debiu­tanc­ki tom danc z 2000 roku była nomi­no­wa­na do Nagro­dy Lite­rac­kiej Nike, a póź­niej wyda­ła jesz­cze dwie książ­ki z wier­sza­mi (Wte i nazad, 2003, Mniej, wię­cej, 2007), wra­ca w świet­nym sty­lu po jede­na­stu latach mil­cze­nia.

Książ­ka poka­zu­je, jak prze­bie­ga­ły ostat­nie lata „życia mię­dzy wier­szy­ka­mi” Anny Pod­cza­szy i jej rodzi­ny (w tym trój­ki dzie­ci, któ­re w książ­ce pozna­je­my i z pso­ce­nia, i z imie­nia). Poet­ka w żywio­ło­wych, dow­cip­nych, prze­wrot­nych, nie­kie­dy gorz­ko iro­nicz­nych, ale zawsze czu­łych wier­szach zapi­su­je swo­je doświad­cze­nie bycia mat­ką. Tek­sty z Gry­ma­sów to rodzaj „dono­sów” – tak jak syno­wie i cór­ka dono­szą mamie na sie­bie nawza­jem, tak mama-poet­ka „dono­si” na nich czy­tel­ni­kom.

Nie cho­dzi jed­nak ani o oskar­ża­nie (swo­ich dzie­ci o to, ile ner­wów, cza­su, wła­snych spraw zabie­ra­ją rodzi­com z życia), ani o „skar­że­nie się” na trud­ny los „Mat­ki Polki” (jeśli już, to może o spra­wie­nie, by głos mat­czy­ny stał się dzię­ki tym wier­szom tro­chę bar­dziej dono­śny). Wręcz prze­ciw­nie – czy­tel­nik z łatwo­ścią wyczu­wa języ­ko­wą fraj­dę, jaką spra­wia Pod­cza­szy pod­słu­chi­wa­nie i prze­pi­sy­wa­nie dzie­cię­cych odzy­wek.

Za figle spła­ta­ne mamie przez nie­sfor­ne dzie­ci – ona odpła­ca się im wier­sza­mi-figla­mi. Na ich gry­ma­sze­nie – ona ma cały wachlarz poetyc­kich min-gry­ma­sów. I tak jak oni zno­szą do domu róż­ne rupie­cie, któ­re mogą się do cze­goś przy­dać, tak ona zbie­ra dzie­cię­ce sen­ten­cje oraz prze­ko­ma­rzan­ki z pod­opiecz­ny­mi – i w swej poezji czy­ni z nich praw­dzi­we języ­ko­we skar­by. A wszyst­ko to w asy­ście wspa­nia­łych ilu­stra­cji Zuzan­ny Orliń­skiej.

Gry­ma­sy Anny Pod­cza­szy kon­ty­nu­ują w Biu­rze Lite­rac­kim linię wydaw­ni­czą skie­ro­wa­ną do mło­de­go, ale wyma­ga­ją­ce­go czy­tel­ni­ka. To już dzie­wią­ta tego typu pozy­cja i kolej­na współ­cze­sna poet­ka (po takich twór­cach jak Justy­na Bar­giel­ska, Zbi­gniew Machej, Joan­na Muel­ler, Jacek Pod­sia­dło i Piotr Som­mer) namó­wio­na przez wydaw­nic­two do napi­sa­nia książ­ki dla dzie­ci. Pre­mie­ra Gry­ma­sów już 26 listo­pa­da.

Dofi­nan­so­wa­no ze środ­ków Mini­stra Kul­tu­ry i Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go pocho­dzą­cych z Fun­du­szu Pro­mo­cji Kul­tu­ry