Nagradzana Magnetyczna góra już w lipcu w Biurze Literackim

Już w lip­cu tego roku w Biu­rze Lite­rac­kim uka­że się wyróż­nio­na Euro­pej­ską Nagro­dą Lite­rac­ką Magne­tycz­na góra Réki Mán-Vár­he­gyi. Książ­kę prze­ło­ży­ła Elż­bie­ta Sobo­lew­ska.

Z oka­zji dwu­dzie­sto­pię­cio­le­cia dzia­łal­no­ści Biu­ro Lite­rac­kie uru­cha­mia serię „Nowe pro­za­tor­skie gło­sy z Euro­py”. Roz­wi­ja ona reali­zo­wa­ny od 2016 roku w ramach festi­wa­lu Sta­cja Lite­ra­tu­ra pro­jekt, w ramach któ­re­go pol­scy czy­tel­ni­cy pozna­ją naj­cie­kaw­szych nowych twór­ców euro­pej­skich reko­men­do­wa­nych przez cenio­ne festi­wa­le, insty­tu­cje i wydaw­ców ze sta­re­go kon­ty­nen­tu, z jaki­mi festi­wal Biu­ra Lite­rac­kie­go dzia­ła w ramach mię­dzy­na­ro­do­wych sie­ci współ­pra­cy.

Pierw­szą książ­ką, któ­ra uka­że się już w lip­cu tego roku, będzie wyróż­nio­na Euro­pej­ską Nagro­dą Lite­rac­ką. Magne­tycz­na góra Réki Mán-Vár­he­gyi. Prze­ło­ży­ła ją Elż­bie­ta Sobo­lew­ska, lau­re­at­ka nagro­dy Ange­lus za tłu­ma­cze­nie „Pamię­ci” Péte­ra Náda­sa. W swo­jej peł­nej iro­nii powie­ści węgier­ska pro­za­icz­ka sta­wia wie­le pytań zwią­za­nych z kobie­cą toż­sa­mo­ścią, ale tak­że odpo­wie­dzial­no­ścią inte­lek­tu­ali­stów.

Śle­dząc zma­ga­nie się głów­nych poha­te­rów (Eni­kő – trzy­dzie­sto­kil­ku­let­niej femi­nist­ki i socjo­loż­ki, Tamása – gwiaz­dy wśród uni­wer­sy­tec­kich wykła­dow­ców, a tak­że stu­dent­ki Réki pocho­dzą­cej z komu­ni­stycz­ne­go osie­dla), czy­tel­nik obser­wu­je prze­krój współ­cze­sne­go spo­łe­czeń­stwa węgier­skie­go – z jego szcze­gól­ny­mi śro­do­wi­ska­mi, histo­rią, uprze­dze­nia­mi i wyzwa­nia­mi, przed jaki­mi stoi. Od lewi­co­wych libe­ral­nych inte­lek­tu­ali­stów i rodzin ary­sto­kra­tycz­nych po mniej­szo­ści i gru­py dys­kry­mi­no­wa­ne.

Uro­dzo­na w 1979 roku Réka Mán-Vár­he­gyi spę­dzi­ła dzie­ciń­stwo w Târ­gu Mureș w Rumu­nii. Po upad­ku reżi­mu komu­ni­stycz­ne­go w 1990 roku prze­pro­wa­dzi­ła się na Węgry, a od 1992 roku ma węgier­skie oby­wa­tel­stwo. Stu­dio­wa­ła nauki spo­łecz­ne, spe­cja­li­zu­jąc się w etno­lo­gii i bada­niach nad mniej­szo­ścia­mi, od wie­lu lat pra­cu­je jed­nak jako redak­tor­ka ksią­żek dla dzie­ci. Obec­nie miesz­ka w Buda­pesz­cie.

Jej pierw­szy zbiór opo­wia­dań Bol­dog­ta­lan­ság az Auró­ra-tele­pen (2014, pol­ski tytuł: Nie­szczę­ście na osie­dlu Auro­ra) został przez kry­ty­kę okrzyk­nię­ty nie­zwy­kle doj­rza­łym debiu­tem. Autor­ka ma też w dorob­ku dwie książ­ki dla dzie­ci i jed­ną dla mło­dzie­ży. Jest lau­re­at­ką Nagro­dy Lite­rac­kiej JAK­ken­dő (2013), Sty­pen­dium Lite­rac­kie­go Péte­ra Horvátha (2015) i Nagro­dy Lite­rac­kiej Tibo­ra Déry­ego (2018).

Autor­ka wraz z pre­mie­ro­wą książ­ką zago­ści na tego­rocz­nej Sta­cji Lite­ra­tu­ra 25, któ­ra zosta­ła zapla­no­wa­na mię­dzy 10 a 13 wrze­śnia 2020 roku w Stro­niu Ślą­skim i Sien­nej. Wyda­nie książ­ki zosta­ło wspar­te przez Unię Euro­pej­ską w ramach pro­gra­mu Kre­atyw­na Euro­pa, a tak­że Muzeum Petőfie­go z Buda­pesz­tu.