Nina Manel zadebiutuje w Biurze Literackim tomem „Transparty”

Biu­ro Lite­rac­kie przy­go­to­wu­je kolej­ny debiut poetyc­ki. To książ­ka Trans­par­ty zwią­za­nej z kra­kow­skim śro­do­wi­skiem lite­rac­kim Niny Manel.

Biu­ro Lite­rac­kie przy­go­to­wu­je kolej­ny debiut poetyc­ki. To książ­ka Trans­par­ty zwią­za­nej z kra­kow­skim śro­do­wi­skiem lite­rac­kim Niny Manel. Tom uka­zu­je się jako efekt wyjąt­ko­wo sku­tecz­ne­go pro­jek­tu wydaw­ni­cze­go Pierw­sza książ­ka (reali­zo­wa­ne­go przy oka­zji festi­wa­lu Sta­cja Lite­ra­tu­ra od 2017 roku), dzię­ki któ­re­mu pol­scy czy­tel­ni­cy mogli poznać lite­rac­kie talen­ty: Aga­ty Jabłoń­skiej (Nagro­da Sile­sius i nomi­na­cja do Gdy­ni), Micha­ła Doma­gal­skie­go (nomi­na­cja do Sile­siu­sa), Jana Rojew­skie­go (nomi­na­cje do Gdy­ni i Sile­siu­sa) oraz Jaku­ba Pszo­nia­ka (jego tom uka­zał się kil­ka tygo­dni temu).

Na mar­gi­ne­sie debiu­tanc­kie­go zesta­wu Niny Manel opu­bli­ko­wa­ne­go w alma­na­chu Połów. Poetyc­kie debiu­ty 2017 Mar­ta Pod­gór­nik zano­to­wa­ła: „Wyczy­ta­łam świat doj­mu­ją­co intym­ny, taki, w któ­rym spa­li­li­by­ście się ze wsty­du, potrą­ciw­szy fili­żan­kę z nie­do­pi­tą mok­ką. Dobrze, że mikro­skop i zestaw z odczyn­ni­ka­mi zosta­wi­łam w domu. Nina – Moni­ka – ma wszyst­ko, cze­go potrze­ba wscho­dzą­cej na fir­ma­men­cie (na potrze­by kry­tycz­no­li­te­rac­kie i społeczne/społecznościowe) poetes­sie. Jed­nak Autor­ka jest przede wszyst­kim pisar­ką. Zapa­da­ją­cą w pamięć, nie­pod­ra­bial­ną. Doj­rza­łą, wia­ry­god­ną i pie­kiel­nie uta­len­to­wa­ną”.

W roz­mo­wie opu­bli­ko­wa­nej wów­czas w biBLio­te­ce autor­ka mówi­ła m.in.: „Nie mam huma­ni­stycz­ne­go wykształ­ce­nia, więc korzy­stam ze słow­ni­ka umy­sło­we­go, któ­ry posia­dam. W gim­na­zjum moim ulu­bio­nym przed­mio­tem była che­mia. Moż­li­wość zapi­sa­nia całej cha­rak­te­ry­sty­ki sub­stan­cji o dłu­giej nazwie w posta­ci trzy­li­te­ro­we­go wzo­ru jest nie­sa­mo­wi­ta. Chcia­ła­bym osią­gnąć kie­dyś taki sto­pień wysy­ce­nia każ­dej lite­ry tre­ścią, w wier­szu”. W innym miej­scu doda­je: „Korzy­stam z graj­doł­ka, w jakim czu­ję się dobrze. Nie wszyst­ko zło­to, co się świe­ci, zga­dza się; ale i nie wszyst­ko pla­stik”.

Nina Manel uro­dzi­ła się w Lubli­nie. Na co dzień jest neu­ro­ko­gni­ty­wist­ką, zaj­mu­je się neu­ro­pla­stycz­no­ścią i prze­kaź­nic­twem bio­che­micz­nym ukła­du ner­wo­we­go. Zosta­ła wyróż­nio­na w kon­kur­sie na sztu­kę teatral­ną „Szu­ka­my pol­skie­go Szek­spi­ra”. Miesz­ka w Kra­ko­wie. Jej książ­ka, któ­rej redak­tor­ką jest Mar­ta Pod­gór­nik, to dwu­dzie­sty trze­ci debiut w Biu­rze Lite­rac­kim. Autor­ka zapre­zen­tu­je ją pod­czas Sta­cji Lite­ra­tu­ra 24 w pią­tek 13 wrze­śnia pod­czas wie­czo­ru autor­skie­go wraz z trój­ką uzna­nych już poetów: Kac­prem Bart­cza­kiem, Roma­nem Hone­tem i Bian­ką Rolan­do.