Poezja z nagrodami: Raport wojenny

Kata­log wydaw­ni­czy e‑booków Biu­ra Lite­rac­kie­go powięk­szył się o kolej­ny tom. W ramach serii „Poezja z nagro­da­mi” uka­za­ło się wła­śnie elek­tro­nicz­ne wyda­nie Rapor­tu wojen­ne­go Aga­ty Jabłoń­skiej, nagro­dzo­ne­go przed mie­sią­cem Sile­siu­sem za naj­lep­szy debiut 2017 roku oraz Nagro­dą im. Kazi­mie­ry Iłła­ko­wi­czów­ny i nomi­no­wa­ne­go do Nagro­dy Lite­rac­kiej Gdy­nia.

Kata­log wydaw­ni­czy e‑booków Biu­ra Lite­rac­kie­go powięk­szył się o kolej­ny tom. W ramach serii „Poezja z nagro­da­mi” uka­za­ło się wła­śnie elek­tro­nicz­ne wyda­nie Rapor­tu wojen­ne­go Aga­ty Jabłoń­skiej, nagro­dzo­ne­go przed mie­sią­cem Sile­siu­sem za naj­lep­szy debiut 2017 roku oraz Nagro­dą im. Kazi­mie­ry Iłła­ko­wi­czów­ny i nomi­no­wa­ne­go do Nagro­dy Lite­rac­kiej Gdy­nia. Poet­kę reko­men­do­wa­no tak­że jako naj­cie­kaw­szy „Nowy głos z Pol­ski” pod­czas mię­dzy­na­ro­do­we­go poesie­fe­sti­val ber­lin.

Tom Aga­ty Jabłoń­skiej jest – zwłasz­cza jak na debiut – nie­zwy­kle doj­rza­ły i dotkli­wy. Autor­kę cechu­ją świet­ny warsz­tat i duża świa­do­mość języ­ka, na któ­re zwró­ci­li uwa­gę juro­rzy Sile­siu­sa. Jabłoń­ska poru­sza temat kon­flik­tów na fron­tach pry­wat­nych i spo­łecz­no-poli­tycz­nych. Tytu­ło­wy raport prze­wrot­nie odda­je poety­kę wier­szy Jabłoń­skiej, któ­re sta­ją się mel­dun­ka­mi ze świa­ta wewnętrz­ne­go, sygna­ła­mi ostrze­gaw­czy­mi, gdy kon­flik­ty spo­łecz­ne pod­sy­ca­ją intym­ne lęki.

Jeden z nich jest zwią­za­ny z macie­rzyń­stwem, z tro­ską i odpo­wie­dzial­no­ścią za dziec­ko w sytu­acjach gra­nicz­nych, ale też codzien­nych, gdy trze­ba wal­czyć z kul­tu­ro­wy­mi rygo­ra­mi. Ten prze­wi­ja­ją­cy się w wier­szach wątek jest sil­nie zwią­za­ny z pry­wat­ny­mi doświad­cze­nia­mi autor­ki – od kil­ku lat wycho­wu­je ona syna i zdra­dza, że odkąd zosta­ła mat­ką, bez­u­stan­nie drą­ży ją głę­bo­ka fobia przed woj­ną, a tak­że sprze­ciw wobec kon­sump­cjo­ni­zmu przy­mu­sem wtła­cza­ją­ce­go ją i syna w cia­sne nor­my.

Przy oka­zji papie­ro­we­go wyda­nia książ­ki Dawid Mate­usz pod­kre­ślał, że: „Daw­no nie mie­li­śmy poet­ki, któ­ra w tak prze­ko­nu­ją­cy spo­sób łączy liry­kę intym­no­ści z zaan­ga­żo­wa­niem w spra­wy spo­łecz­ne. Poet­ki, któ­ra eks­plo­ru­jąc doświad­cze­nie macie­rzyń­stwa, przy­po­mi­na, że ‘za każ­dym razem, kie­dy piszesz wiersz/ ktoś nabi­ja broń/ lewą ręką gła­dzi kol­bę’, któ­rej debiut powi­nien zawsty­dzić męż­czyzn, a wiersz ‘Mówie­nie NIE. Instruk­taż’ mógł­by zna­leźć się na trans­pa­ren­tach pod­czas Czar­ne­go Pro­te­stu”.

Aga­ta Jabłoń­ska jest absol­went­ką histo­rii sztu­ki, zwią­za­ną z Muzeum Naro­do­wym w Kra­ko­wie. Publi­ku­je tek­sty na temat archi­tek­tu­ry, przy­go­to­wu­je wysta­wy, robi zdję­cia, pro­te­stu­je i wycho­wu­je syna. Była uczest­nicz­ką Pra­cow­ni pierw­szej książ­ki w ramach Sta­cji Lite­ra­tu­ra 22 i zosta­ła lau­re­at­ką tego pro­jek­tu. Jej debiut to pierw­sza książ­ka w Biu­rze Lite­rac­kim, któ­rej wyda­nie zosta­ło wspar­te środ­ka­mi prze­ka­za­ny­mi przez rodzi­nę Toma­sza Puł­ki.