Poezja z nagrodami: świat był mój

Przed­ostat­nią książ­ką wyda­ną w akcji „Poezja z nagro­da­mi” jest świat był mój Roma­na Hone­ta – tom wyróż­nio­ny Nagro­dą im. W. Szym­bor­skiej w 2015 roku. W publi­ka­cji, któ­ra otwie­ra­ła dwu­dzie­sty, jubi­le­uszo­wy sezon Biu­ra Lite­rac­kie­go, poeta nie­ustan­nie wra­ca do bli­żej nie­okre­ślo­ne­go „daw­niej”, kie­ru­je wzrok ku prze­szło­ści, bo wyłącz­nie tam moż­na zoba­czyć tych, któ­rzy znik­nę­li, ode­szli; jak gdy­by pamię­tał, że na prze­ciw­le­głym bie­gu­nie jest jedy­nie pust­ka teraź­niej­szo­ści.

Przed­ostat­nią książ­ką wyda­ną w akcji „Poezja z nagro­da­mi” jest świat był mój Roma­na Hone­ta – tom wyróż­nio­ny Nagro­dą im. W. Szym­bor­skiej w 2015 roku. W publi­ka­cji, któ­ra otwie­ra­ła dwu­dzie­sty, jubi­le­uszo­wy sezon Biu­ra Lite­rac­kie­go, poeta nie­ustan­nie wra­ca do bli­żej nie­okre­ślo­ne­go „daw­niej”, kie­ru­je wzrok ku prze­szło­ści. Wier­sze te zosta­ją zawie­szo­ne na gra­ni­cy mię­dzy „cza­sem prze­szłym a cza­sem nie­waż­nym” i nie­mal każ­dy z nich oka­zu­je się czę­ścią mecha­ni­zmu pamię­ci, przez któ­ry ból i utra­ta sta­ją się nama­cal­ne.

Zda­niem Pau­li­ny Mało­chleb, sekre­tarz nagro­dy, Roman Honet w nagro­dzo­nej książ­ce „przed­sta­wia pro­ces prze­ży­wa­nia żało­by, wyzwa­la­nia się z doświad­cze­nia utra­ty i śmier­ci. Nawią­zu­je do poety­ki tre­nów, ale roz­sa­dza ją i szu­ka swo­jej dro­gi. Jego poezja opie­ra się tutaj na anty­te­zach i poszu­ki­wa­niu sprzecz­no­ści. Świat Hone­ta jest nie­zwy­kle skom­pli­ko­wa­ny, a jed­no­cze­śnie obse­syj­ny i zamknię­ty. To świat śmier­ci i roz­kła­du, świat utra­ty i żało­by”.

O ile wier­sze z nagro­dzo­ne­go tomu „świat był mój” dzie­ją się gdzieś na gra­ni­cy mię­dzy „cza­sem prze­szłym a cza­sem nie­waż­nym”, o tyle też nie­mal każ­dy z nich oka­zu­je się czę­ścią mecha­ni­zmu pamię­ci, przez któ­ry ból i utra­ta sta­ją się nama­cal­ne. Nawet jeśli za tą bole­sną pamię­cią ukry­ta jest iro­nia, to i tak z prze­wrot­ną nadzie­ją wybrzmie­wa­ją sło­wa: „co zosta­ło prze­rwa­ne, to zale­d­wie życie./ roz­mo­wa trwa dalej”.

Roman Honet uro­dził się w 1974 roku w Kra­ko­wie. Jest poetą i redak­to­rem. W latach 1995–2008 był redak­to­rem cza­so­pi­sma „Stu­dium” oraz serii ksią­żek wyda­wa­nych w biblio­te­ce tego pisma. Na Uni­wer­sy­te­cie Jagiel­loń­skim pro­wa­dzi warsz­ta­ty z twór­cze­go pisa­nia. Był juro­rem w kon­kur­sie Połów, pra­co­wał też jako pomoc­nik na budo­wie, mon­ter ele­men­tów do desz­czow­ni, sprze­daw­ca skle­po­wy, cza­sem nie pra­co­wał. W Biu­rze Lite­rac­kim uka­za­ło się sie­dem jego ksią­żek.