Poezja z nagrodami: Po sobie

„Świa­do­mość języ­ko­wa i spraw­ność wier­szy” (Kry­sty­na Miło­będz­ka), „cie­ka­we sko­ja­rze­nia” (Piotr Kępiń­ski), „oszczęd­ne i prze­stron­ne insta­la­cje wyra­zów i obra­zów” (Andrzej Sosnow­ski), „wier­sze krót­kie jak odde­chy”, „pro­jekt doj­rza­łej poezji” (Woj­ciech Bono­wicz) – taki­mi opi­nia­mi wita­no w 2007 roku debiut mają­cej wów­czas 21 lat Julii Szy­cho­wiak.

„Świa­do­mość języ­ko­wa i spraw­ność wier­szy” (Kry­sty­na Miło­będz­ka), „cie­ka­we sko­ja­rze­nia” (Piotr Kępiń­ski), „oszczęd­ne i prze­stron­ne insta­la­cje wyra­zów i obra­zów” (Andrzej Sosnow­ski), „wier­sze krót­kie jak odde­chy”, „pro­jekt doj­rza­łej poezji” (Woj­ciech Bono­wicz) – taki­mi opi­nia­mi wita­no w 2007 roku debiut mają­cej wów­czas 21 lat Julii Szy­cho­wiak. Rok póź­niej kapi­tu­ła Wro­cław­skiej Nagro­dy Poetyc­kiej Sile­sius przy­zna­ła książ­ce Po sobie nagro­dę „za debiut”.

„Piszę o tym, czym żyję, i rze­czy­wi­ście żyję tym, co piszę (nie­ko­niecz­nie z pożyt­kiem dla lite­ra­tu­ry, ale to już jest inna histo­ria, bo cza­sem wiersz się wyda­rzył, ale nie napi­sał, jak trze­ba). Ale są też rze­czy, zja­wi­ska, momen­ty, któ­re fascy­nu­ją, zachwy­ca­ją i wręcz pro­szą się, by o nich pisać, np. prze­paść, np. mgła, np. nie­bo. Sen. Nie wiem, pies na uwię­zi. Cały tłum pięk­nych wier­szy cze­ka” – opo­wia­da­ła przy oka­zji pre­mie­ry książ­ki Julia Szy­cho­wiak.

Tom uka­zał się jako głów­na nagro­da w pro­jek­cie „Bursz­ty­no­we Pió­ro / Połów 2007” reali­zo­wa­nym przez Biu­ro Lite­rac­kie z ówcze­snym Miej­skim Ośrod­kiem Kul­tu­ry w Koło­brze­gu. Zapo­wie­dzią Po sobie był arkusz Popra­wi­ny, któ­ry został opu­bli­ko­wa­ny jesie­nią 2006 roku. Tom Szy­cho­wiak, wyda­ny wła­śnie w for­mie elek­tro­nicz­nej w ramach akcji „Poezja z nagro­da­mi”, wyróż­nio­no – poza Sile­siu­sem – nagro­dą Pol­skie­go Towa­rzy­stwa Wydaw­ców Ksią­żek oraz nagro­dą „Gaze­ty Wybor­czej” wAR­To.